بررسي تاثير دو روش بيهوشي داخل وريدي و استنشاقي بر ميزان بي قراري پس از عمل در كودكان مراجعه كننده براي انجام خدمات دندانپزشكي

Evaluation of the effect of two intravenous and inhalational general anesthetic methods on emergence agitation of children subsequent to dental procedures

مقدمه: بي­قراري بعد از عمل جراحي پديده شايعي در كودكان است. از جمله فاكتورهاي مستعد­كننده احتمالي بي­قراري، نوع بيهوشي است. هدف از اين مطالعه مقايسه تاثير دو روش بيهوشي استنشاقي و داخل وريدي در كودكان كانديد بيهوشي عمومي بر بي­قراري آنها در اتاق ريكاوري بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه كارآزمايي باليني آينده­ نگر يك سوكور تعداد 56 كودك زير 6 سال به صورت تصادفي به دو گروه 28 نفري تقسيم شدند. نگهداري بيهوشي در گروه اول به صورت داخل وريدي (پروپوفول، الفنتانيل) و در گروه دوم به صورت استنشاقي (نيتروس اكسيد، ايزوفلوران) بود. بعد از به هوش آمدن كودك در اتاق ريكاوري با استفاده از مقياس مورد نظر (PAED) بي­ قراري كودك هر 10 دقيقه يك بار تا زمان 60 دقيقه اندازه ­گيري شد. اطلاعات حاصله با كمك نرم افزار SPSS و آزمون t-test، chi-squre و ANOVA مورد ارزيابي قرار گرفتند. (0/05 = α) يافته‌ها: ميزان بي قراري در دقيقه 10 در گروه بيهوشي وريدي 12/85 و در گروه استنشاقي 10/51 بود، كه به طور معني ­داري در گروه وريدي بيشتر از استنشاقي بود اما بين دو گروه مورد مطالعه از نظر بروز بي‌قراري تفاوت معني‌داري ديده نشد (0/241 = p value). ميزان بي ­قراري در دو گروه با سن ارتباط معكوس داشته و در كودكان كم سن بيشتر بود. نتيجه‌‌گيري: به نظر مي‌رسد تصميم‌گيري براي انتخاب روش بي هوشي نبايد بر مبناي بروز بي­ قراري باشد. بررسي عوامل ديگري به غير از روش بيهوشي در بروز بي ­قراري كودكان توصيه مي شود.

Introduction: Emergence agitation is a common clinical phenomenon in children undergoing general anesthesia. A possible predisposing factor is the type of general anesthetic technique used. The aim of the present study was to evaluate the effect of two intravenous and inhalational general anesthetic methods on emergence agitation of children in the recovery room. Materials and Methods: In this prospective single-blind clinical trial, 56 children aged less than 6 years were randomly divided into two groups of 28. The first group received IV general anesthesia with propofol and alfentanyl and the second group received inhalation anesthesia with isoflorance and nitrous oxide. After awakening in the recovery room the children's emergence agitation was measured every ten minutes for 60 minutes by PAED scale. Data was analyzed with t-test, chisquared test and ANOVA with SPSS software (α = 0.05). Results: Emergence agitation in the intravenous and inhalational groups at 10-minute interval were 12.85 and 10.51 on PAED scale, respectively, demonstrating a significantly higher rate in the intravenous group. However, in general, there were no significant differences between the two groups (p value = 0.241). There was an inverse relationship between age and agitation, with higher rates in younger children. Conclusion: Based on the results it was concluded that decision-making on the type of anesthesia should not be based on emergence agitation. Other factors involved in emergence agitation should be considered.