بررسي اثر ليزر Er: YAG بر چسبندگي عاجي سيستم‌هاي باندينگ سلف اچ و توتال اچ در دو مقطع تاج و ريشه

Effect of Er: YAG laser on dentin adhesion of self-etch and total-etch bonding systems in two coronal and radicular sections

مقدمه: ليزر Er:YAG در برداشت نسوج دنداني و آماده ­سازي سطوح دنداني جهت چسبندگي مفيد مي‌باشد. هدف از اين مطالعه بررسي كارايي ليزر Er:YAG در بهبود استحكام اتصال كامپوزيت به عاج و ريشه دندان با استفاده از دو نوع سيستم ادهزيو سلف اچ و توتال اچ بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه آزمايشگاهي،60 دندان پرمولر سالم به طور تصادفي به 5 گروه 12 تايي تقسيم شدند. نمونه ­هاي هر گروه به وسيله ديسك الماسي از ناحيه CEJ قطع شد تا دو زير گروه از مقاطع تاج و ريشه به دست آيد. آماده ­سازي سطح در سه گروه بوسيله ليزر (Er:YAG (160mj, 4Hz انجام شد و يك ادهزيو توتال اچ با كاربرد اسيد فسفريك يا بدون آن و نيز يك ادهزيو سلف اچ روي سطح بكار رفت. دو گروه ديگر بعنوان گروه­ كنترل بوسيله فرز الماسي آماده و سيستم­ هاي باندينگ طبق دستور كارخانه براي آن­ها استفاده شد. در ادامه استوانه‌هاي كامپوزيتي (Z250, 3M, ESPE) به نمونه ­ها باند شد و بعد از 24 ساعت غوطه ­وري در آب مقطر و دماي 37 درجه سانتي­گراد به وسيله دستگاه تست يونيورسال، ميانگين استحكام اتصال برشي محاسبه و داده ها با آزمون آماري t آناليز شدند (0/05 = α). يافته‌ها: در مقايسه استحكام اتصال برشي مقاطع تاج و ريشه، بين هيچ­كدام از زيرگروه­ ها تفاوت آماري معني­ داري وجود نداشت (p value > 0.05). ادهزيو سلف اچ بالاترين ميانگين استحكام باند را در هر دو گروه ليزر و فرز داشت و بطور معني­ داري بيشتر از ادهزيو توتال اچ بود (p value < 0.05). براي سيستم توتال اچ، كانديشنينگ سطح بوسيله ليزر كارايي كمتري نسبت به اسيد اچينگ داشت (p value < 0.05). نتيجه‌‌گيري: آماده ­سازي سطح عاج با استفاده از ليزر Er:YAG بر ميزان استحكام اتصال كامپوزيت به عاج بسته به نوع سيستم باندينگ موثر است، در اين حالت ادهزيو سلف اچ نسبت به سيستم توتال اچ كاهش بيشتري را در استحكام باند نشان مي‌دهد. به علاوه اسيد اچينگ عاج ليزر شده، كارايي ادهزيو توتال اچ را به طور چشم گيري بهبود بخشيد.

Introduction: Er:YAG lasers are effective in removing dental tissues and in tooth surface preparations for adhesive procedures. The aim of the present study was to evaluate the efficacy of Er:YAG lasers in improving the bond strength of composite resins to coronal and radicular dentin with the use of two self-etch and total-etch adhesive systems. Materials and Methods: In this in vitro study, 60 sound human premolars were randomly divided into 5 groups of 12. The teeth were cut at CEJ using diamond disks to yield two subgroups of coronal and radicular sections. Surface preparations were carried out by Er:YAG laser (4 Hz, 160 mJ). A total-etch adhesive was used with or without phosphoric acid, and a self-etch adhesive was used on the surface. Two other groups were used as controls, in which diamond burs and bonding systems were used for surface preparation. Composite resin cylinders (Z250, 3M ESPE) were bonded to the samples and stored in distilled water at 37ºC for 24 hours. Means of shear bond strength values were measured in a universal testing machine. Data was analyzed with t-test (α = 0.05). Results: There were no significant differences in the means of shear bond strength of coronal and radicular sections between the subgroups (p value > 0.05). Self-etch adhesive system had the highest means of bond strength in both the laser and bur groups, with a significantly higher bond strength compared to the total-etch adhesive system (p value < 0.05). In the total-etch system, surface conditioning with laser was less efficacious than acid etching (p value < 0.05). Conclusion: Dentin surface preparation with Er:YAG laser is effective on the bond strength of composite resin to dentin, depending on the type of the bonding system used; with the laser application, self-etch adhesive system exhibits more bond strength decrease compared to the totaletch system. In addition, acid etching of the laser-treated dentin significantly improves the efficacy of total-etch adhesive systems.