بررسي ارتباط سطح hsCRP با وجود و شدت رتينوپاتي ديابتي

Relationship between hsCRP Levels with the Presence and Severity of Diabetic Retinopathy

مقدمه: رتينوپاتي ديابتي علت اصلي اختلال بينايي در بيماران بين سنين 25-74 سال است. به نظر مي رسد التهاب نقش مهمي در ايجاد و پيشرفت رتينوپاتي ديابتي دارد. اين مطالعه به منظوربررسي رابطه پروتئين فاز حاد با حساسيت بالا (hsCRP) با وجود و شدت رتينوپاتي ديابتي در بيماران ديابتي نوع دو انجام شد. روش كار: اين مطالعه توصيفي مقطعي بر 342 بيمار ديابتي نوع دو دربيمارستان قائم (عج) و بيمارستان خاتم الانبياي مشهد در سال 1390 انجام شد. بيماران ديابت نوع يك و بيماراني با شرح حال از بيماري حاد يا التهابي قبلي، بدخيمي، نارسايي كبدي يا كليوي، حاملگي، شيردهي و همچنين در صورت مصرف داروهاي موثر بر سطح hsCRP مانند گلوكوكورتيكوئيد ها از مطالعه كنار گذاشته شدند. مشخصات دموگرافيك از بيماران گرفته شد. وجود و شدت درگيري چشمي در بيماران با معاينه فونوسكوپيك و در صورت نياز فلوئوروسين آنژيوگرافي از بيماران توسط يك افتالمولوژيست متبحر انجام گرديد. رابطه بين سطح hsCRP سرم با وجود و شدت رتينوپاتي ديابتي در بيماران ديابتي نوع دو بررسي شد. اطلاعات با نرم افزار SPSS و آزمون هاي تي، من ويتني،X2 و فيشر، تجزيه و تحليل و بررسي شد. نتايج:342 بيمار ديابتي نوع دو شامل 108 مرد و 234 زن بررسي شدند. شيوع رتينوپاتي ديابتي در بين بيماران 30.4% (104 بيمار) بود كه از بين آنها 22.08% رتينوپاتي غير پروليفراتيو و 8.32% رتينوپاتي پروليفراتيو داشتند. اين مطالعه نشان داد كه هموگلوبين گليكوزيله و طول مدت ديابت در بيماران با رتينوپاتي ديابتي به عنوان تنها فاكتورهاي پيشگويي كننده مستقل در ايجاد رتينوپاتي مشاهده شد. هرچند سطح hsCRP دربيماران با و بدون رتينوپاتي با يكديگر تفاوت داشت اما اين تفاوت معني دار نبود (p=0.47). نتيجه‌گيري: دراين مطالعه ارتباطي بين hsCRP با وجود وشدت رتينوپاتي پيدا نشد.

ntroduction Diabetic retinopathy is the leading cause of visual impairment in patients aged 25 to 74 years. It seems that Inflammation has an important role in the pathogenesis of diabetic retinopathy, so the aim of this study was to evaluate the association between high sensitive CRP level as inflammation markers and severity of diabetic retinopathy. Materials and Methods: This cross sectional study was conducted on 342 type II diabetic patients in Mashhad Ghaem and khatam hospital in 1390. Diabetic patients with a history of acute disease or previous inflammation, malignancy, liver or kidney failure, Pregnancy, breastfeeding or usage that interfere with HsCRP levels were excluded from study. Demographic profile from the patients was taken. Ophthalmologic examination was performed for all patients by an expert ophthalmologist. The association between hsCRP levels with the presence and severity of diabetic retinopathy was studied. Results A total of 342 patients (108 male, 234 female) were enrolled. Prevalence of diabetic retinopathy in our patients was 30.4% (22.08% Non-proliferative retinopathy and 8.32% Proliferative retinopathy). This analysis showed that HbA1C and duration of diabetes were only independent predictive factors for diabetic retinopathy. There was a difference between the serum hsCRP levels of those with and without retinopathy, however, this difference was not significant (p=0.47). Conclusion In this study, no association was found between hsCRP with the presence and severity of diabetic retinopathy. Acknowledgement: The authors would like to thank the Vice Chancellor of Research for financial support of this study.