اثر ورزش با اندام فوقاني و تحتاني بر ظرفيت‌ هاي تنفسي و ورزشي بيماران آسمي

Effects of exercise with lower and upper extremities on respiratory and exercise capacities of asthmatic patients

سابقه و هدف: انجام تمرينات ورزشي منظم با كاهش علائم تنفسي، احساس تنگي نفس و ظرفيت ورزشي بيماري هاي انسدادي مرتبط است. بر اين اساس، پژوهش حاضر به منظور تعيين اثربخشي فعاليت ورزشي اندام فوقاني و اندام تحتاني و تركيب آن ها بر بهبود كاركرد ريوي و تهويه اي و هم چنين ظرفيت ورزشي بيماران آسمي، انجام گرفته است. مواد و روش ها: 36 بيمار آسمي (دامنه سني 18-26 سال) مراجعه كننده به آزمايش گاه فيزيولوژي ورزشي دانشگاه شهيد چمران اهواز به طور تصادفي به سه گروه 12 نفره تقسيم شدند. پرسش نامه كيفيت زندگي سنت جورج، شاخص هاي عمل كرد ريوي، تهويه اي (از طريق اسپيرومتر و گاز آنالايزر) و ظرفيت ورزشي (روي دوچرخه كارسنج) قبل و پس از 8 هفته برنامه تمريني اندازه گيري شد. يافته ها: پس از 8 هفته فعاليت تمريني، فعاليت با اندام فوقاني و فعاليت تركيبي (تركيب اندام فوقاني و تحتاني) سبب افزايش معني داري در شاخص هاي تنفسي (FVC) Forced vital capacity، Maximum voluntary ventilation (MVV) و Forced expiratory volume (FEV1) در ثانيه اول شد.هم چنين نسبت به پيش از تمرين شاخص هاي تهويه اي Tidal volume (VT)، Oxygen uptake (VO2) ،Partial end-tidal O2 (PETO2) افزايش معني داري را در سه گروه تمريني پس از 8 هفته فعاليت تمريني نشان دادند. نسبت مهم VE/MVV كه نماين گر تنگي نفس ناشي از ورزش است، نيز كاهش يافت. بهبودي معني داري در كيفيت زندگي بيماران در هر سه گروه (بر اساس اطلاعات پرسش نامه كيفيت زندگي سنت جورج) نيز مشاهده گرديد. نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه انجام فعاليت هايي با اندام فوقاني يا تحتاني و هم چنين تركيب اندام تحتاني و فوقاني سبب بهبود (با نسبت هاي متفاوت) در عمل كرد ريوي، تهويه اي و ورزشي و كيفيت زندگي بيماران آسمي خفيف مي شود. از اين رو استفاده از هر سه نوع برنامه تمرين ورزشي با اندام فوقاني، تحتاني و تركيب آن ها (ترجيحا برنامه هاي اندام فوقاني و تركيبي به دليل تغييرات فاحش در شاخص FEV1) به عنوان روش مكمل هم زمان با درمان دارويي در بهبود مشكلات بيماران آسمي خفيف توصيه مي شود.

Introduction: Regular physical conditionings are related to decrease dyspnea, respiratory symptoms and exercise capacity especially in patients with obstructive pulmonary disease.Accordingly, this study was conducted to determine the effectiveness of exercise by upper and lower extremities and their combinationon improving pulmonary function and exercise capacity in asthmatic patients as well. Materials and Methods: 36 men (18-26 years old) referring to sports physiological laboratory in Shahid Chamran University (Ahwaz, Iraan) were randomly divided into three groups with 12 subjects. Life quality questionary, Pulmonary and ventilatory function (by spirometery and gas analyzer) and exercise capacity (by Bicycleergometer) before and after eight weeks training program measured. Results: After eight week performed training program, forced vital capacity (FVC), forced expiratory volume in 1s (FEV1) and maximum voluntary ventilation (MVV) indices increased significantly after performing upper and combining training program. Furthermore, after eight week performed training program tidal volume (VT), oxygen uptake (VO2) and partial end-tidal O2 (PETO2) demonstrated significant increases in three groups (all, P<0.05) compared with pre-training. Important ratio of VE/MVV, that represents shortness of breath induced exercise, indicated significant decrease after eight weeks training program. Significant improvement in quality of life (QOL questionnaire based on St George) was observed in three groups as well. Conclusion: It seems that physical activity with upper and lower exterimities and their combination improves pulmonary and ventilatory functions and exercise capacity and life qualify in mild asthmatic patients. Hence, the using of three types of exercise programs by upper abd lower extremities and their combination (preferably upper limb program and combination of upper and lower extremity program due to a significant change in FEV1) is recommended as a complementary treatment method along with medication to improve respiratory problems in patients with mild asthma.