بررسي مقايسه‌اي شاخص DMFT، pH بزاق و ظرفيت بافري بزاق در افراد داراي جرم و فاقد جرم در مراجعين به دانشكده دندان‌پزشكي اصفهان

Evaluation of DMFT, salivary pH and salivary buffering capacity in patients with and without calculus referring to Isfahan Faculty of Dentistry

مقدمه: پوسيدگي دندان يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي دهان و دندان است كه در ايجاد آن عوامل مختلفي مؤثر مي‌باشد. هدف از اين مطالعه مقايسه شاخص DMFT، pH بزاق و ظرفيت بافري بزاق در دو گروه داراي جرم دندان و فاقد جرم دندان بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه مورد شاهدي و آزمايشگاهي بر روي 88 فرد مراجعه كننده به دانشكده دندان‌پزشكي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان انجام گرفت. شاخص‌هاي DMFT، pH و ظرفيت بافري بزاق در دو گروه 44 نفره (فاقد جرم و داراي جرم) اندازه‌گيري شد. براي اندازه‌گيري جرم از مشاهدات باليني و براي سنجش شاخص DMFT از مشاهدات باليني به همراه راديوگرافي بايت وينگ جهت بررسي پوسيدگي‌هاي پروگزيمالي استفاده گرديد. داده‌ها با استفاده از آزمون t و نرم‌افزار SPSS مقايسه گرديد (0/05= α). يافته‌ها: در اين مطالعه 20 نفر (45/5 درصد) گروه مورد را زن و 24 نفر (54/5 درصد) را مرد و 14 نفر (32 درصد) گروه شاهد را زن و30 نفر (68 درصد) را مرد تشكيل مي‌دادند. ميانگين شاخص DMFT، pH بزاق و ظرفيت بافري بزاق به ترتيب در گروه مورد 8/0455، 7/1661، 1841 درصد و در گروه شاهد 6/9318، 7/0877، 1559 درصد به دست آمد. نتايج اين مطالعه هيچ گونه تفاوت معني‌داري بين دوگروه از نظر شاخص هاي مورد بررسي نشان نداد (p value < 0.05). نتيجه‌‌گيري: با توجه به محدوديتهاي اين مطالعه، ميزان جرم دندان ارتباطي با شاخص DMFT، pH بزاق و ظرفيت بافري بزاق ندارد.

Introduction: Tooth decay is one of the most common diseases of the oral cavity, with many factors as etiologic agents. The aim of the present study was to compare DMFT, salivary pH and salivary buffering capacity in two group of individuals with and without dental calculus. Materials and Methods: This case-control in vitro study was carried out on 88 patients referring to Isfahan Faculty of Dentistry. DMFT, salivary pH and salivary buffering capacities were measured in two groups of 44 (with and without dental calculus). Clinical examination was used for calculus measurements and clinical examination along with bite-wing radiographs were used for DMFT and proximal caries. Data was analyzed with t-test using SPSS software (α = 0.05). Results: The case group consisted of 20 females (45.5%) and 24 males (54.5%); the control group consisted of 14 females (32%) and 30 males (68%). Means of DMFT, salivary pH and salivary buffering capacity values were 8.0455, 7.1661 and 1841 percent in the case and 6.9318, 7.0877 and 1559 percent in the control groups, respectively. The results did not demonstrate any significant differences between the two groups regarding the indexes evaluated (p value < 0.05). Conclusion: Under the limits of the present study, it was concluded that the amount of dental calculus is not associated with DMFT, salivary pH and salivary buffering capacity.