شيوع آسيب ويژه زبان در كودكان 5 ساله شهر سمنان

Prevalence of specific language impairment in 5 year-old children of an Iranian population

سابقه و هدف: اين مطالعه به سنجش شيوع آسيب ويژه زبان در كودكان 5 ساله شهر سمنان مي پردازد. آسيب ويژه زبان به شرايطي اطلاق مي شود كه كودك در حوزه توانايي هاي زباني مشكلات قابل توجهي نشان داده در حالي كه از شنوايي و هوش غير كلامي طبيعي برخوردار است و علائم واضحي از صدمات عصبي و مشكلات عاطفي نشان نمي دهد. مواد و روش ها: مطالعه از نوع توصيفي تحليلي بوده و 436 كودك 5 ساله (221 پسر و 215 دختر) حاضر در تمام مراكز پيش دبستاني دولتي و غير دولتي شهر سمنان در سال 1389 در طي دو مرحله بررسي شدند. مرحله اول با هدف غربال گري اختلال ويژه زبان از والدين درخواست شد تا اطلاعات مربوط به رشد كودك در حوزه هاي حركت، گفتار و زبان، شنوايي، سوابق خانوادگي آسيب زبان و يادگيري را در پرسش نامه اي، ثبت كنند. در اين غربال گري 19 كودك به عنوان مشكوك به آسيب ويژه زبان شناسايي شدند. در مرحله دوم به منظور تشخيص نهايي با ضبط و تحليل نمونه گفتار به مقايسه برخي شاخص هاي عمده رشد زبان اين گروه با 19 كودك همتاي طبيعي پرداخته تا پس از تشخيص، شيوع آن مشخص شود. يافته ها: شيوع آسيب به طور كلي 3.44 درصد تخمين زده شد كه ميزان آن در پسران 3.61 درصد و در دختران 3.25 درصد بود. نتيجه گيري: ميزان شيوع كلي به دست آمده از اين مطالعه، كم تر از مقاديري است كه برخي از مطالعات صورت گرفته در زبان انگليسي به آن اشاره كردند. در توزيع اختلال به تفكيك جنس نيز سهم دختران از آسيب ويژه زبان تقريباً معادل سهم پسران بود. تفاوت يافته هاي اين مطالعه ممكن است به ماهيت ويژه زبان فارسي از نظر مشخصه هاي واژ نحوي، تعداد و تنوع تك واژها، تكيه به اطلاعات والدين در خصوص غربال گري، و ويژگي هاي جامعه شناختي كشور ايران مربوط شود

Introduction: This Study estimated the prevalence of specific language impairment (SLI) in five-year old children. SLI is applied to children who exhibit a significant deficit in language ability yet display normal hearing, age-appropriate scores on tests of nonverbal intelligence, and no obvious signs of neurological damage. Materials and Methods: In this epidemiological study, 436 children at five years old, 221 boys and 215 girls were selected from all public and private preschool centers in the city of Semnan (Iran). The impairment was diagnosed during two phases. The focus of the phase one was the screening of children suspected to SLI by the relevant data gathered through a questionnaire specified for parents, in regard to motor, speech and language development adding family history of language or learning difficulties. In phase two, 19 Children who failed the screening and similar number of controls nominated for more investigating of some of their language properties by sampling of descriptive and conversational speech. The data obtained from the second phase provided a basis for diagnosis of SLI with 15 out of 19 suspected SLI children. Results: The findings provided an estimated overall prevalence rate of 3.44 percent. The prevalence estimate for boys was 3.61% and for girls 3.25%. Conclusion: The prevalence of SLI fell under some of the estimates in the studies of English speakers. However, it was within the identified range of DSM IV. Also, this condition was almost the same between the two sexes. These results might be a consequence of Persian language morphosyntactic features, the reliance on parents report for the screening, social characteristics of the region.