تاثير ليزر كم‌توان در درمان درد و وزوز گوش با منشا مفصل گيجگاهي فكي

ffect of Low-Level Laser Therapy on Otalgia and Tinnitus Originating from Temporomandibular Joint

مقدمه: اختلالات گيجگاهي فكي، يكي از شايع‌ترين دلايل مراجعه‌ي بيماران به كلينيك‌هاي دندان‌پزشكي مي‌باشد. با توجه به آناتومي پيچيده‌ي اين مفصل و مجاورت آناتوميك با گوش، بيماري‌هاي مفصل گيجگاهي فكي علت بسياري از اختلالات گوش مانند درد، وزوز گوش، احساس پري در گوش و سرگيجه شناخته شده است. هدف از اين مطالعه بررسي اثر ليزر كم‌توان بر درمان درد و وزوز گوش ناشي از اختلالات مفصل گيجگاهي فكي بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه، از نوع كارآزمايي باليني بود. بيماران با علايم درد و وزوز گوش ارجاعي از مفصل گيجگاهي فكي كه توسط متخصص گوش و حلق و بيني و متخصص بيماري‌هاي دهان، فك و صورت معاينه شدند تحت مطالعه قرار گرفتند. جمعيت مورد مطالعه به صورت تصادفي، به دو گروه 16 تايي درمان با ليزر و گروه 17 تايي شاهد با ليزر خاموش تقسيم شدند. افراد در گروه ليزر به مدت 4 هفته و طي 12 جلسه ليزر ديود LT-R با طول موج 660 نانومتر و دوزJ/cm2 2/9 در ناحيه‌ي گوش دريافت كردند و در ناحيه‌ي مفصل گيجگاهي فكي و نواحي حساس عضلاني، ليزر با دوز J/cm28 تابانده شد. شدت وزوز و درد گوش با استفاده از مقياس THI (Tinnitus handicap inventory و (VAS (Visual Analogue Scale در چهار زمان ثبت و با آزمون‌هاي t زوجي، ويلكاكسون، من‌ ويتني و فريدمن بررسي شد (α = 0/05). يافته‌ها: در گروه ليزر نمرات هر دو مقياس THI و VAS بطور معني‌داري كاهش پيدا كرده بودند (p value = 0/004)، اما در گروه شاهد، شدت درد و وزوز گوش در چهار بازه‌ي زماني تفاوت معني‌داري نشان نداده است (p value = 0/641). نتيجه‌گيري: اين مطالعه اثر سودمند و مفيد ليزر كم‌توان بر درد و وزوز گوش بيماران را نشان داد، اما دوام طولاني مدت ديده نشد.

Introduction: Temporomandibular disorders are one of the most common reasons for patients attending dental clinics. Considering the complex anatomy of temporomandibular joint and its proximity to ear, joint disorders have been known as one the major reasons for aural symptoms such as tinnitus, otalgia, ear stuffiness feeling and vertigo. The aim of this study was to examine the effectiveness of low level laser therapy (LLLT) in treating tinnitus originating from temporomandibular joint (TMJ) disorders. Materials & Methods: In this randomized clinical trial, patients with symptoms and signs of tinnitus and otalgia were examined by an otolaryngologist. Patients with tinnitus and otalgia originating from TMJ were included in the study based on diagnoses reached by an oral medicine specialist. The subjects were randomized into the laser (n = 16) and control (n = 17) groups, using off-mode laser in the control group. In the laser group, the patients were treated with LT-R laser for 4 weeks in 12 sessions. The patients received laser beams in the ear area with a wavelength of 660 nm and a dose of 2.9 J/cm2. In addition, the patients received laser with a dose of 8 J/cm2 in the TMJ area and sensitive muscular regions. The tinnitus and otaliga intensity was evaluated with THI (tinnitus handicap inventory) and VAS (visual analog scale) at 4 time intervals and analyzed with paired t-test and Wilcoxon, Mann-Whitney and Friedman tests. Results: In the laser group, both the THI and VAS scores decreased significantly (p value = 0.004). However, in the control group, pain intensity and tinnitus did not show any significant differences between the 4 time intervals (p value = 0.641). Conclusion: The results of this study showed the positive effect of low-level laser therapy on tinnitus and otalgia. However, long-term effects were not detected.