گزارش نتايج درمان جراحي بازشكستگي كنديل‌ منديبل به روش رترومنديبولار انتروپاروتيد

Surgical Approach for Open Reduction and Internal Fixation of Mandibular Condyle Fractures – a case series

مقدمه: شكستگي‌هاي ناحيه‌ي كنديل يكي از شايع‌ترين شكستگي‌هاي ناحيه صورت مي‌باشد. امروزه توافق كلي جهت درمان جراحي و يا غير جراحي شكستگي‌هاي كنديل وجود ندارد. از شايع‌ترين عوارض درمان جراحي مي‌توان به آسيب عصب فيشيال (چهره‌اي) اشاره كرد. در مطالعه‌ي حاضر، به ارزيابي روش جراحي رترومنديبولار انتروپاروتيد در جا اندازي و فيكساسيون شكستگي‌هاي ساب‌كنديلار پرداخته شد. شرح مورد: در طي مطالعه‌ي گزارش مورد در دوره‌ي زماني بين دي ماه 1393 تا بهمن 1394، 10 بيمار با تشخيص شكستگي ساب‌كنديلار در مركز آموزشي درماني بيمارستان سينا مورد درمان جراحي شكستگي ساب‌كنديلار با روش رترومنديبولار انتروپاروتيد قرار گرفتند. بيماران پس از درمان از نظر ميزان باز كردن دهان، اكلوژن، آسيب عصب زوج هفتم، عوارض غدد بزاقي، عفونت و اسكار به جاي مانده در محل برش در فواصل زماني 1 و 2 هفته، 1 و 6 ماه مورد ارزيابي قرار گرفتند. در پيگيري 6 ماهه‌ي بيماران هيچ موردي از آسيب عصب چهره‌اي مشاهده نشد. تمامي بيماران از نظر ميزان باز كردن دهان در محدوده‌ي نرمال بودند. اسكار برش جراحي به سختي قابل تشخيص بود. نتيجه‌گيري: روش جراحي رترومنديبولار انتروپاروتيد روشي مناسب و ايمن جهت درمان شكستگي‌هاي كنديل مي‌باشد. از اين روش مي‌توان جهت شكستگي‌هاي ساب‌كنديلار با لول بالا و پايين و همچنين شكستگي‌هاي راموس و كرونوئيد نيز استفاده كرد. با وجود برش كوچك جراحي، دسترسي مستقيم به ناحيه‌ي شكستگي فراهم شده و اسكار حاصل از آن اندك است.

Introduction: Condylar fractures are one of the most common fractures of the facial region. Currently there is no general agreement on surgical or nonsurgical treatment of condylar fractures. Facial nerve injury is the known as an unfavorable consequence of surgical treatments. The aim of this study was to assess the application of retromandibular transmasseteric antero-parotid approach in open reduction and internal fixation of subcondylar fractures. Case Report: In a case series study from January 2014 to February 2015, 10 patients with subcondylar fractures underwent surgical treatment with retromandibular transmasseteric antero-parotid approach in Sina Educational/Treatment Center. Follow-ups were carried out at 1- and 2-week and 3- and 6-month postoperative intervals for the assessment of range of mouth opening, occlusion, facial nerve injury, salivary gland complications, infection and the amount of visible scar remaining. At 6-month follow-up of patients there was no case of facial nerve injury. All the patients exhibited normal range of motion of the mandible. Surgical scar was inconspicuous. Conclusion: Retromandibular transmasseteric antero-parotid approach is appropriate and safe for open reduction and internal fixation of subcondylar fractures. This can be the method of choice for high and low subcondylar fractures and also coronoid and ramus fractures. Despite short surgical incision, it provides direct surgical access to the fracture area and the remaining surgical scar is indistinctive.