بررسي اثر عصاره چاي سبز بر روي استرپتوكوكوس موتانس و انتروكوكوس فوكاليس در پلاك هاي دنداني و مقايسه آن با دهانشويه كلرهگزيدين و هيپوكلريت سديم

Antibacterial Effect of Green Tea Extract on Streptococcus mutans and Enterococcus faecalis Isolated from Dental Plaque

مقدمه: پلي فنول هاي موجود در چاي سبز، باعث مهار رشد باكتري هاي دهان و دندان مي شود. اين مطالعه به بررسي اثر ضدميكروبي عصاره چاي سبز بر روياسترپتوكوكوس موتانس و انتروكوكوس فوكاليسپرداخته است. مواد و روش ها:60 نمونه پلاك دنداني پس از اخذ شدن از بيماران به آزمايشگاه ميكروب شناسي منتقل شد. نمونه ها در محيط بلادآگار، ميتيس ساليواريوس آگار و بايل اسكولين آگار كشت داده شدند و در مدت 48 ساعت در مجاورت (10-5 درصد) Co2، دماي 37 درجه سانتيگراد انكوبه گرديدند. پس از مشاهده كلوني ها در پليت، از آنها لام تهيه و سپس رنگ آميزي گرم انجام شد. براي تعيين هويت و شناسايي ميكروارگانيسم هااز تست هاي ميكروبي و شيميايي معمول استفاده گرديد. در ادامه جهت تعيين حساسيت و مقاومت باكتري به چاي سبز، هيپوكلريت سديم و كلرهگزيدين از روش Disc Diffiusion Agar استفاده شد. در تحليل داده ها از آناليز واريانس يك طرفه و آزمون توكي در سطح معني دار a=0/05 استفاده شد. يافته ها: آزمون آناليز واريانس يك طرفه نشان داد در استرپتوكوكوس موتانس، قطر هاله عدم رشد چاي سبز با كلرهگزيدين تفاوت معني داري نداشت (p=0/035)، اما به صورت معني داري كمتر از هيپوكلريت سديم بود (p=0/001)؛ همچنين اثر مهاري هيپوكلريت سديم به صورت معني داري بيشتر از كلرهگزيدين بود (p=0/038). در انتروكوكوس فوكاليس به صورت معني داري اثر هيپو كلريت سديم بيشتر از چاي سبزو كلرهگزيدين بود (p<0/001)ونيز اثر كلرهگزيدين به طور معني داري بيشتر از چاي سبز بود (p<0/001). نتيجه گيري: هيپوكلريت سديم بيشترين اثر مهاري را در رشد استرپتوكوكوس موتانس و انتروكوكوس فوكاليسداشت. از آن جا كه اثر مهاري چاي سبز بر روي استرپتوكوكوس موتانس با كلرهگزيدين تفاوت معني داري نشان نداد، استفاده از آن به عنوان دهانشويه مي تواند روش مناسبي در كنار ساير روش هاي پيشگيري از پوسيدگي دندان باشد.

Introduction: Green tea polyphenols green tea is one important factor for inhibition of growth of oral bacteria. This study investigates the antibacterial effect of green tea extract on Enterococcus faecalis and Streptococcus mutans of dental plaques. Materials & Methods: A lot of 60 samples of dental plaques, the samples were placed in transport medium (TSB) and were then transported to the microbiology laboratory. The samples were cultured in blood agar medium, Mitis salivarius agar, bile esculin agar and were incubated in proximity of Co2 (5-10%) at 37 °C for 48 hours. After observing the colonies, the slides were prepared and were stained by Grams Method. To ensure the authentication and identification of microorganisms, common microbial and chemical tests were used. After determining the type of bacteria, antibiogram test was done and to determine bacterial sensitivity and resistance to green tea, sodium hypochlorite and chlorhexidine by Disc Diffiusion Agar according to CLSI (Clinical and Laboratory Standards Institute) guidelines. The data were analyzed by ANOVA and Tukey test (=0.05) Results: ANOVA test showed that diameter of growth inhibition of green tea was not so different from chlorhexidine for Streptococcus mutans, (P=0.305) but was significantly less than sodium hypochlorite (P=0.0001) and also the inhibitory effect of sodium hypochlorite was significantly higher than chlorhexidine (P=0.038). In Enterococcus faecalis, sodium hypochlorite was more effective than green tea and chlorhexidine (P=0.0001) and chlorhrxidine effect was significantly greater than that of green tea (P=0.0001). Conclusion: Sodium hypochlorite had the highest inhibitory effect on growth of Streptococcus mutans and Enterococcus faecalis. Since there was no significant difference between inhibitory effect of green tea in Streptococcus mutans and chlorhexidine, using it as a mouth wash, could be a suitable alternadive way to prevent tooth decay