تقابل هاي دو گانه در ساختار شعر خاقاني شرواني

Binary Oppositions in the Structure of Ḵāqāni Šervāni’s Poetry

توسعه تصوير و خيال پردازي در شعر منوط به استفاده از همه ظرفيت هاي زبان است ؛يكي از از ابزارهاي توليد و توسعه تصاوير، توجه به روح تقابلي واژگان در فرهنگ و زبان است. بر اساس نظريه تقابلي زبان، ذهن در مواجه با يك مدلول از تصور شهرت يكي به تصور شهرت ديگري منتقل مي شود. بنابراين رابطه بين كلمات و اصطلاحات و نشانه ها در يك سيستم و ساختار زباني آشكار مي گردد. اشعار خاقاني در اغلب موارد با شبكه اي از تصاوير متعدد كه با بهره مندي از علوم و فنون مختلف حاصل آمده، در هم تنيده شده است. رابطه تقابلي يكي از موارد اصلي اين شبكه است كه در محور افقي شعر خاقاني بسيار نيرومند عمل مي كند. اين الگوي ساختاري در شعر خاقاني در حوزه هاي مختلف بررسي و طبقه شده است؛ تا بدين وسيله راهي به دنياي ذهن و تفكّر شعري خاقاني گشوده گردد.

Developing the imagery and imagism in poetry implies exploiting all capacities of language. One of the means of producing and developing imagery is to consider the contrastive nature of lexemes in culture and language.Based on the contrastive theory of language, when mind encounters a signified, the mental popularity of one is transferred to the popularity of the second. Hence the relation between words, expressions and signs in a language system and structure is revealed. In most cases a network of various images, obtained from different fields of science and skills, has been closely intertwined in Ḵāqāni's poetry. Contrastive relation is one of the main factors in this network, which strongly functions in horizontal axis of Ḵāqāni's poetry. This structural pattern in Ḵāqāni's poetry has been investigated and classified in different scopes, in order to find a way to the mind world and poetic thoughts of Ḵāqāni.