تعالي جويي (سوبلايم) در اشعار سهراب

Sublimity in Sohrab Sepehri’s Poems

سهراب با توجه به پيشرفت هاي تكنولوژي در چند دهه اخير و از خود بيگانگي انسان، ديدي عميق نسبت به مسائل جهاني دارد. اشعارش بيانگر معضلات و تناقضات عجيب و غريب در جهان پيشرفته ي معاصر است. با ايجاد تقارن، زمين و فرازمين، گذشته و حال ­را چنان به تصوير كشيده است كه در ذهن جستجوگر و تعالي طلبش، اهميت با گذشته است. آن چنان، بيدار و همه‌ جانبه، تعالي‌ جوست كه نيازي به اغراق ندارد زيرا از صافي تعقل جزيي‌ نگري مي گذرد تا پيام خود را با شگفتي هر چه تمامتر ابراز نمايد. ﺩﺭﻭﻥ ﮔﺮﺍﻳﻲ ﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻦ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻥ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻭﻳﮋﮔﻲ ﺷﻌﺮ ﺍﻭ ﺩﺍﻧﺴﺖ؛ كه ﻣﻠﻬﻢ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻭﻳﮋﮔﻲ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﺭﻣﺎﻧﺘﻴﺴﻢ انديشه ي اوست كه در نهايت سير به تعالي را انتظار مي كشد. مسئله اين است كه آيا سهراب در سروده هايش، بيشتر به مفيد بودن اشعارش مي انديشد، يا شگفتي انگيزي آن؟ هدف سهراب (فرضيه)، از به كارگيري تصويرهاي پيچيده، براي خلق شگفتي، تعالي، القاي عاطفي و هيجانات روحي است تا خود و خواننده را به ماوراي ديگري سوق دهد. اهميت موضوع بررسي شباهت تعالي گرايي چند جانبه ي سهراب با نظريه هاي، لونگينوس، بورگ و كانت مي باشد. به معني دقيق تر، سهراب به عشق عرفاني بي حد و مرز، بدون شكل و قالب با عمقي اعجاب انگيز مي انديشد.

Concerning about the technological advances in the last decades and human alienation, Sohrab Sepehri has a deep viewpoint to the worldwide affairs. His poems reflect the problems and paradoxes in the modern world. While creating symmetry, he is portraying the Past and Present, Terrestrial and Extraterrestrial, in which the superiority is always given to the Past in his perfectionist mind. Sohrab is so awaken and multidimensional that to pursue sublimity he barely needs exaggeration. He surpasses the analytical reasoning clearance to express his message with supreme astonishment. Introversion and peacefulness in the lap of nature is one of the paramount in his poetry which are inspired by mysticism and romanticism in his thoughts which look up to sublimity. Problem: The question is whether Sohrab is looking for the usefulness in his poetry or astonishment? The hypothesis is that he is trying to use complicated images, to create astonishment, sublimity, mental and emotional induction in order to guide himself and his readers to another world and beyond. Significance of the Study is that the multidimensional sublimity in Sohrab is comparable to the ideas in Longinus, Burke and Kant. In other terms, Sohrab is pursuing an endless and non-conformist mystical love with an astonishing depth.