مقايسه‌ي آزمايشگاهي ريزنشت سه ماده‌ي فيشورسيلانت متداول، خوداچ شونده و هيدروفيل

In Vitro Comparison of Microleakage of a Conventional, a Self-Etching and a Hydrophilic Fissure Sealant

مقدمه: نقش فيشورسيلانت در پيشگيري از پوسيدگي‌هاي دنداني به اثبات رسيده است. دو نوع فيشورسيلانت سلف اچ و هيدروفيل به تازگي معرفي شده‌اند. هدف از اين مطالعه، بررسي و مقايسه‌ي ريزنشت سه ماده‌ي فيشورسيلانت سلف اچ و فيشورسيلانت هيدروفيل با يك نوع فيشورسيلانت متداول بود. مواد و روش‌ها: اين پژوهش به صورت مداخله‌ي تجربي از نوع آزمايشگاهي مي‌باشد كه در آن 75 دندان مولر سوم (از هر دو فك) بدون پوسيدگي انتخاب و به سه گروه تقسيم شدند. در هر گروه، دندان‌ها پس از شستشو، خشك شده و براي پروفيلاكسي با پودر پاميس مهيا شدند، سپس شيارهاي اكلوزالي به وسيله‌ي ژل اسيد فسفريك 37 درصد، M3 به مدت 20 ثانيه تحت اچ قرار گرفته و پس از انجام اچينگ، به مدت 15 ثانيه شستشو داده و خشك شدند. در اين مرحله، شيارهاي اكلوزال با يكي از سه ماده‌ي شيارپوش متداول M3، خود‌اچ‌كننده‌ي Itena و هيدروفيل اسمارت سيل Self-etching Itena, 3M و Hydrophilic Smartseal پوشش داده شدند. دندان‌ها پس از آماده‌سازي، به مدت 48 ساعت در فوشين 0/5 درصد قرار گرفته و بعد از شستشو در جهت باكولينگوالي برش داده شدند. ريزنشت نمونه‌ها با كمك استريوميكروسكوپ و با بزرگ‌نمايي 24 برابر بررسي گرديد و سپس توسط آزمون آماري غير پارامتريك كروسكال واليس و من‌ويتني مورد آناليز قرار گرفتند و سطح معني‌داري به صورت (p value < 0/05) تعريف گرديد. يافته‌ها: با مقايسه‌ي ميزان ريزنشت در اين مطالعه، مشخص شد كه بيشترين ميزان ريزنشت مربوط به گروه فيشورسيلانت سلف اچينگ بود (ميانگين 3) و با گروه هيدروفيل (ميانگين 2) و متداول (ميانگين 0/84) تفاوت آماري معني‌داري داشت (p value < 0/001)، ولي بين ميزان ريزنشت دو گروه M3 و هيدروفيل، تفاوت آماري معني‌داري مشاهده نشد (p value = 0/21). نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه ميزان ريزنشت فيشورسيلانت سلف اچ بيشتر از دو نوع متداول و هيدروفيل بود.

Introduction: The preventive role of pit and fissure sealants against dental caries has clearly been shown. Two new categories of self-etching (Itena) and hydrophilic (Smartseal & Loc F) fissure sealants have recently been marketed. The aim of this study was to investigate and compare microleakage of these innovative fissure sealants with a conventional sealant material (3M). Materials & Methods: Seventy-five sound extracted third molars from both jaws with no caries or cracks were selected for the purpose of this in vitro study and assigned to three groups. The teeth were cleaned with pumice powder and water, rinsed, dried and prepared. The occlusal pits and fissures were etched using a 37% phosphoric acid ethant gel (3M) for 20 s, rinsed for 15 s and dried. In each group, the assigned sealant material was applied over the pits and fissures and cured for 20 s: self-etching (Itena), hydrophilic (Smartseal & Loc F) and conventional sealant material (3M). The samples were then stored in 0.5% volatile fuchsine solution for 48 hours. The samples were then rinsed and sectioned in the buccolingual direction. The samples were then investigated at ×24 magnification under a stereomicroscope for depth of dye penetration. Data were analyzed with using Kruskal-Wallis and Mann-Whitney tests at a significance level of p value < 0.05. Results: Comparison of the means showed the highest degree of microleakage in self-etching sealant (mean = 3), which was significantly different from the hydrophilic (mean = 2) and conventional (G = 0.84) fissure sealants (p value < 0.001). However, there was no statistically significant difference between conventional and hydrophilic fissure sealants (p value = 0.21). Conclusion: The results of the present study showed that the microleakage of self-etching sealant was higher than the two other fissure sealants.