الگوي ارتباط بين بيان نسبي TCF7L2 بافت پانكراس با تغييرات انسولين به واسطه تمرين تناوبي در رت هاي ديابتي نوع 2

Relationship between TCF7L2 Relative Expression in Pancreas Tissue with Changes in Insulin by High Intensity Interval Training (HIIT) in Type 2 Diabetes Rats

مقدمه: هر دو فاكتورهاي محيطي و ژنتيكي در گسترش ديابت نوع 2 دخيل هستند. هدف از مطالعه حاضر اندازه گيري اثر تمرينات تناوبي شديد بر سطوح گلوكز، انسولين و بيان TCF7L2 در بافت پانكراس رت هاي ديابتي نوع 2 و تعيين ارتباط بين بيان نسبي TCF7L2 با نسبت تغييرات انسولين در گروه تمرين تناوبي و گروه كنترل است. روش بررسي: در مطالعه تجربي- كاربردي حاضر، رت هاي نر ويستار كه قبلا با تزريق درون صفاقي نيكوتين آميد-استرپتوزوتوسين به ديابت نوع دو مبتلا شده بودند، به دو گروه كنترل (بدون تمرين) و تمرين تناوبي (12 هفته، هفته اي 5 جلسه) تقسيم شدند. گلوكز ناشتا، انسولين سرم و بيان TCF7L2 در بافت پانكراس هر دو گروه پس از آخرين جلسه تمرين اندازه گيري و توسط آزمون تي مستقل با يكديگر مقايسه شدند. ارتباط بين بيان TCF7L2 و نسبت تغيير انسولين گروه تناوبي به كنترل نيز توسط آزمون همبستگي پيرسون تعيين شد. نتايج: تمرينات تناوبي در گروه تمرين با بهبود گلوكز ناشتا در مقايسه با گروه كنترل همراه بود (p<0.001). افزايش معني داري در سطوح انسولين (p<0.001) و همچنين كاهش معني داري در بيان نسبي TCF7L2 بافت پانكراس گروه تناوبي نسبت به گروه كنترل مشاهده شد (p=0.038). همچنين همبستگي معكوس و معني داري بين بيان نسبي TCF7L2 با نسبت تغيير انسولين گروه تناوبي به كنترل به دست آمد (p=0.034، r=-0.84). نتيجه گيري: تمرين تناوبي با بهبود سطوح گلوكز و ترشح انسولين در رت هاي ديابتي نوع 2 همراه است. بر پايه يافته هاي موجود، اين بهبود را مي توان به كاهش بيان TCF7L2 در بافت پانكراس در پاسخ به تمرينات تناوبي نسبت داد.

Introduction: Both environmental and genetic factors have been implicated in the development of type 2 diabetes (T2D). The objectives of the present study were: 1) to investigate the effect of high intensity interval training (HIIT) on fasting glucose، insulin and TCF7L2 expression in pancreas tissue of T2D rats، 2) to determine the relation between TCF7L2 expression with insulin changes in the HIIT and control groups. Methods: In the present applied-experimental study، T2D male Wistar rats induced by intraperitoneal streptozotocin-nicotinamide were assigned to control (no-training) and HIIT (5 times/week/12-week) groups. Fasting glucose، serum insulin and TCF7L2 expression in pancreas tissues of both groups were measured after lasted exercise and compared between 2 groups by independent T test. Also، the relation between TCF7L2 expression and insulin of HIIT to the control group was assessed by Pearson correlations. Results: The HIIT training in the training group was associated with improved fasting glucose compared with the control group (P<0.001). A significant increase was observed in serum insulin levels (P< 0.001). Also، there was seen a significant decrease in TCF7L2 expression in pancreas tissues in HIIT group compared with the control group (P= 0.038). Significant negative correlation was found between TCF7L2 expression and insulin changes of the HIIT to control groups (r=0.84، P=0.034). conclusion: HIIT training is associated with improvements in glycemic control and insulin secretion in T2D rats. Based on these data، this improvement can be attributed to decrease in TCF7L2 expression at pancreas tissues by HIIT training.