مقايسه ي كاربرد معنايي سيمرغ در منطق الطير عطار و مثنوي معنوي مولانا با تكيه بر عرفان عملي

Comparison of Semantic Use of “Simorgh” in “Mantegholteir” of Attar and Masnavi of “Mowlana” Relying on Practical Mysticism

موضوع اين مقاله «مقايسه ي كاربرد معنايي سيمرغ در منطق الطّير عطّار و مثنوي معنوي مولانا» مي‌ باشد. عطار و مولانا سيمرغ را در چند معناي گوناگون به كاربرده اند؛ تا به كمك آن انديشه هاي عارفانه ي خود را به خوبي القا كنند. در اين مقاله به معرفي سيمرغ به عنوان پرنده اي افسانه اي كه در ادبيات عرفاني جايگاه ويژه اي دارد، پرداخته شده است. سيمرغ و كوه قاف در منطق الطّير و مثنوي از كنايات معروف عرفاني هستند. هم عطّار و هم مولانا، سيمرغ را براي ذكر انديشه هاي والاي معنوي و عرفاني خود كه در ذهن داشته اند؛ با تكيه بر رموز عرفاني در كتب خويش به كار مي برند. در اين مقاله كوشش شده است تا به معرّفي، تحليل، كاربرد معنايي و مقايسه ي سيمرغ منطق الطّير با مثنوي پرداخته شود و به رموز و نهادهاي نهفته در به كارگيري سيمرغ از جانب هر دو شاعر در كتب مهم خويش و هم چنين به نقش سيمرغ در سلوك عملي اشاره شود.

The subject of this article is the comparison of semantic use of “Simorgh” in “Mantegholteir” of Attar and “Masnavi” of “Mowlana”. Attar and Mowlana, two Persian poets, use “Simorgh” (an imaginary bird, literally meaning ‘thirty chickens’) in order to infuse their mystic thoughts into their readers minds well. Here, “Simorgh” is introduced as a mythical bird which possesses a special position in mystic literature. “Simorgh” and the mountain of “GHaaf” in “Mantegholteir” of Attar and “Masnavi” of “Mowlana” are among well-known mystic allusions. Relying on their mystic mysteries in their books, both Attar and Mowlana use “Simorgh” to mention their transcendental intellectual and mystic ideas in mind.