بررسي شكل رت ريج‌ها و ارتباط آن با التهاب در ضايعات مخاطي حفره‌ي دهان

Histomorphology of Rete Ridges and their Relation to Inflammation in Oral Mucosal Lesions

مقدمه: رت ريج‌ها، گسترش‌هاي اپي‌تليالي هستند كه به بافت همبند زيرين در پوست و غشاهاي مخاطي توسعه پيدا مي‌كنند. امروزه با توجه به مهندسي توليد بافت، نحوه‌ي تشكيل و تنوع شكل آنها در بافت‌ها و ضايعات مختلف جلدي مورد توجه قرار گرفته است. لذا مطالعه‌ي حاضر جهت بررسي شكل رت ريج‌ها در ضايعات دهاني به منظور عاملي در جهت كمك به تشخيص ضايعات و بررسي ارتباط شكل رت ريج با التهاب به منظور درك بهتر از نحوه‌ي تشكيل رت ريج‌ها انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه‌ي توصيفي- تحليلي از نوع گذشته‌نگر بود و شكل رت ريج‌ها با ميكروسكوپ نوري با درشت‌نمايي 100 × به دو صورت صاف يا هايپرپلاستيك بر روي 154 عدد لام در سه گروه ضايعات اپي‌تليالي، مزانشيمي و پوستي- مخاطي بررسي شد. التهاب در ناحيه‌ي تماس بين اپي‌تليوم و بافت همبند در پنج فيلد متوالي با بزرگ‌نمايي 400 بررسي گرديد. داده‌ها با استفاده از آزمون آماري 2χ، مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند (α = 0/05). يافته‌ها: در 87، 80 و 58 درصد از ضايعات، به ترتيب رت ريج هايپرپلاستيك ديده شد. شكل رت ريج، بين ضايعات پوستي- مخاطي با دو گروه ديگر اختلاف معني‌داري داشت (p value < 0/001)، در حالي كه بين دو گروه مزانشيمي و اپي‌تليالي شكل رت ريج يكسان بود (p value > 0/05). در ضايعات واكنشي مزانشيمي، رت ريج هايپرپلاستيك بيشتر از ساير ضايعات مزانشيمي ديده شد، گرچه بين التهاب در شدت‌هاي مختلف، با هاپيرپلاستيك يا صاف بودن شكل رت ريج ارتباط آماري معني‌داري ديده نشد (p value < 0/05). نتيجه‌گيري: مطالعه‌ي حاضر نشان داد، رت ريج‌هاي ضايعات دهاني بيشتر به صورت هايپرپلاستيك ديده مي‌شود، كه با توجه به نتايج به دست آمده در اين مطالعه، التهاب، دليل هايپرپلاستيك بودن رت ريج‌ها نمي‌تواند باشد. انجام مطالعات بيشتر در اين زمينه توصيه مي‌شود.

Introduction: Rete ridges are epithelial extensions toward the underlying connective tissue in skin and mucous membranes. Given the advances in tissue engineering in recent years, rete ridges have become the center of attention. Therefore, the aim of the present study was to evaluate the shape of rete ridges (RR) in different oral mucosal lesions for possible histological differential diagnosis and their possible relation with inflammation for better understanding of their histogenesis. Materials & Methods: This retrospective, descriptive, analytical study was performed on 154 oral lesions classified as epithelial (E), connective tissue (Ct) and mucocutaneous (Mc) lesions. RRs were evaluated under a light microscope at ×100 as flat or hyperplastic. Inflammation at epithelium‒connective tissue interface was evaluated in 5 consecutive high-power fields (×400). Data were analyzed with chi-squared test (α = 0.05). Results: In 87%, 80% and 58% of Ct, E and Mc lesions, hyperplastic RRs were seen, respectively (p value < 0.001). RR forms Mc lesions were significantly different from the two other groups (p value < 0.001). However, no statistically significant difference was observed in RRs between E and CT lesions (p value = 0.48). Hyperplastic RRs in reactive Ct lesions was seen more frequently than other Ct lesions; however, inflammation in different intensities was not related to RR shape (p value < 0.05). Conclusion: The results of the present study showed that rete ridges in oral mucosal lesions were hyperplastic predominantly, indicating that inflammation is not the reason for the hyperplastic nature of rete ridges. Further studies are recommended.