تاثير صدمات دنداني همراه با وضعيت اكلوژن بر كيفيت زندگي كودكان 8 تا 10 ساله و خانواده‌هاي‌ آنها

Effect of Traumatic Dental Injuries (TDI) in Association with Occlusion Status on the Quality of Life of 8‒10-Year-Old Children and Their Families

مقدمه: صدمات دنداني و وضعيت اكلوژن مي‌تواند تأثير فيزيكي، رواني و اجتماعي بر كودك داشته باشد و به دليل ارتباط نزديك كودك و خانواده، اثرات ناشي از بيماري‌هاي دهان و دندان كودك به خانواده منعكس شود. لذا بر آن شديم كه تأثير صدمات دنداني و وضعيت اكلوژن را بر كيفيت زندگي كودك و خانواده بررسي كنيم. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي توصيفي- تحليلي، تعداد 296 دانش‌آموز نواحي 1 تا 6 آموزش پرورش اصفهان و والدين آنها، پرسش‌نامه‌هاي درك سلامت كودك و تأثير بر خانواده را تكميل كردند. همچنين در كودكان مصدوم، فرم ارزيابي سازمان جهاني بهداشت، مربوط به صدمات دنداني و وضعيت اكلوژن توسط پژوهشگر تكميل گرديد. اطلاعات حاصل از دو پرسش‌نامه و وضعيت اكلوژن و صدمات دنداني، وارد نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 20 گرديد و با استفاده از شاخص‌هاي آماري توصيفي و تحليلي و آزمون‌هاي 2χ، تي‌مستقل، من‌ويتني، آناليز واريانس يك‌طرفه و تعقيبي LSD مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت و داده‌هايي با(p value < 0/05) معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: بر اساس اطلاعات نمونه‌ي پژوهش، بيشتر كودكان مصدوم ( 79/8 درصد) از كيفيت زندگي متوسط برخوردار بودند. اما اكثر كودكان غير مصدوم ( 82/4 درصد) كيفيت زندگي خوب داشتند. تفاوت معني‌داري در كيفيت زندگي گروه مصدوم (9/7 ± 59/7) و گروه غير مصدوم (15/2 ± 81/6) وجود داشت. همچنين اختلاف معني‌داري بين نمره‌ي شاخص تأثير سلامت دهان و دندان بر خانواده در گروه مصدوم و غير مصدوم وجود داشت (p value < 0/001). در اين پژوهش مشخص شد بين آسيب‌هاي دنداني با كيفيت زندگي، رابطه‌ي معكوس وجود داشت (p value = 0/02) و بين آسيب‌هاي دنداني با وضعيت اكلوژن رابطه‌ي معني‌دار وجود داشت (p value = 0/01). همچنين بين كيفيت زندگي كودك و وضعيت اكلوژن رابطه‌ي معني‌داري يافت نشد (p value = 0/39). نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه‌ي حاضر نشان داد كه صدمات دنداني بر كيفيت زندگي كودك و خانواده تأثير دارد. اما وضعيت اكلوژن بر كيفيت زندگي كودك و خانواده تأثير ندارد.

Introduction: TDI and occlusion status have physical, psychological and social effects on children and because of the close relationship between children and their families, the effects of oral and dental diseases in children are reflected in the family. Hence, the present study was carried out to evaluate the effects of TDI and occlusion status on quality of life of children and families. Materials & Methods: This descriptive analytical study was performed on 296 students in Educational Districts 1, 2, 3, 4, 5 and 6 of Isfahan. The parents filled up the Family Impact Scale and Child Perception Questionnaire; in addition, in injured children WHO assessment form for TDI and occlusion status was completed by the researcher. Data collected from two questionnaires and TDI and occlusion status were analyzed with SPSS 20. Descriptive and analytical statistical indexes such as means, standard deviations, percentages, variances and relationships between quantitative and qualitative variables were analyzed with chi-squared, Mann-Whitney and LSD tests, t-test and one-way ANOVA (α = 0.05). Results: Most of the injured children (79.8%) had a moderate quality of life, but most of noninjured children had good quality of life (82.4%). There was a significant difference in the quality of life of the injured (59.7 ± 9.7) and non-injured (81.6 ± 15.2) groups. In addition, there was a significant difference in FIS index between the injured and non-injured groups (p value < 0.001). There was an inverse relationship between TDI and quality of life (p value = 0.02). There was a significant relationship between TDI and occlusion status (p value = 0.01), and there was no significant relationship between the quality of life of child and occlusion status (p value = 0.39). Conclusion: The results showed that TDI affects quality of life of child and family, while occlusion does not have any effect on them.