توسعه نامتوازن و نا آرامي سياسي در سوريه

از سال 2011 يعني شروع نا آرامي در منطقه خاورميانه و شمال آفريقا تاكنون كشور سوريه به طور مستمر دچار بي‌ثباتي، نا آرامي و جنگ داخلي بين دولت و گروه‌هاي مخالف بوده است. قضيه سوريه اكنون به يك معماي پيچيده براي جامعه بين‌المللي تبديل شده است. بحث در خصوص ريشه‌ها و عوامل نا آرامي در سوريه از زمان وقوع اين حوادث در محافل آكادميك مطرح بوده است. با توجه به شرايط پيچيده حاكم بر اين كشور، هر ديدگاه و رويكردي فقط مي‌تواند بخشي از موضوع را تبيين كند. نويسنده در اين مقاله از منظر تئوري «توسعه نامتوازن» به تبيين چرايي وقوع اعتراض‌ها و نا آرامي‌ها در سوريه مي‌پردازد. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه در دوره حكومت بشار اسد آهنگ توسعه اقتصادي و توسعه سياسي هماهنگ و متوازن نبوده است. يعني در حالي كه در طول دوره اصلاحات اقتصادي، دولت به سمت ليبراليزه كردن اقتصاد پيش رفت، اما برعكس، روند توسعه سياسي به سمت اقتدارگرايي سوق داده شد. اين عدم توازن و تعادل نيز به واكنش جامعه در قالب شورش، اعتراض و به تبع آن بي‌ثباتي و نا آرامي در سوريه منجر شد. البته در كنار اين عامل زيربنايي يعني شرايط ايجاد شده در اثر توسعه نامتوازن، نقش عوامل خارجي شامل بازيگران منطقه‌اي و فرامنطقه‌اي (از طريق حمايت از نيروهاي داخلي يا برعكس دولت سوريه) نيز در تشديد و تداوم بحران مذكور حائز اهميت است.