درآمدي بر مفهوم حكمراني شبكه‌اي ؛ مطلوبيت‌ها و چالش‌ها

«حكمراني شبكه‌اي» هم به عنوان استعاره‌اي براي توصيف رشد مسايل پيچيده، مجزاشدن فزاينده جامعه و پلي براي عبور از مرزهاي بخشي به كار رفته و هم به عنوان پاسخي از سوي سياست گذاران به پويايي تعاملات محيط تغيير يافته سياستي عمل مي‌كند. اين پژوهش قصد دارد تا با بررسي مفهوم حكمراني شبكه‌اي و كاركردهاي آن، به بيان مزيت‌ها و مطلوبيت آن به عنوان يك رويكرد تحليلي براي توصيف و تبيين سياست‌هاي عمومي و عملكرد دولت بپردازد. به اين منظور ضمن معرفي سه شكل عام و كلاسيك حكمراني يعني سلسله مراتب، بازار و شبكه؛ ويژگي‌هاي هر يك را برشمرده و در نهايت مطلوبيت‌هاي شكل شبكه‌اي حكمراني بيان مي‌شود. چارچوب حكمراني شبكه‌اي پذيرفته است كه سياست‌هاي عمومي ديگر تنها بوسيله دولت تدوين نمي‌شوند بلكه شبكه‌اي از ارتباطات ميان بازيگران مختلف مانند سياستمداران، بوروكرات‌ها، شركت‌هاي خصوصي، گروه‌هاي فشار و شهروندان تعيين‌كننده آنها هستند. البته حكمراني شبكه‌اي با چالش‌هايي همچون مديريت مطلوب شبكه، دموكراتيك بودن، پاسخگويي و تنظيم ارتباطات رو به‌ رو است. اين پژوهش با معرفي چارچوب‌هايي مثل فرا حكمراني و استراتژي‌هاي تركيبي هدايت و خود تنظيمي، راهكارهايي براي رويارويي با اين چالش‌ها معرفي مي‌كند.