استرس شغلي و نرخ حوادث گزارش شده در ميان كاركنان شركت ذوب آهن اصفهان: نقش تعديل كننده فشار كاري

Job stress and the rate of reported incidents among workers’ Isfahan Steel Company: the role of mediator work pressure

زمينه و هدف: استرس شغلي منفي بر سلامت جسمي و رواني كاركنان اثرات زيان باري بر جا مي گذارد. با وجود اين، تاثير استرس مي تواند به وسيله ساير متغيرها تعديل گردد. اين پژوهش به بررسي رابطه بين استرس شغلي، فشار كاري و نرخ حوادث گزارش شده مي پردازد. روش بررسي: جامعه آماري پژوهش را كليه كاركنان شركت ذوب آهن اصفهان در زمستان 1388 تشكيل دادند كه از بين آنها 189 نفر به عنوان نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه گيري طبقه اي (از روي فهرست كاركنان هر بخش) انتخاب شده و به پرسش نامه هاي استرس شغلي 10 سوالي، فشار كاري 4 سوالي، نرخ حوادث گزارش شده 22 سوالي پاسخ دادند. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون سلسله مراتبي مورد تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه بين متغيرهاي پژوهش (استرس شغلي، فشار كاري و نرخ حوادث گزارش شده) همبستگي دروني معني داري وجود داشت (p<0.05). همچنين تحليل رگرسيون نشان داد كه استرس شغلي بر نرخ حوادث گزارش شده به طور مستقيم و همچنين غير مستقيم از طريق ادراك فشار كاري موثر بود (p<0.05). به طور مشابه، در تحليل تعديلي معكوس، استرس شغلي رابطه بين فشار كاري و نرخ حوادث گزارش شده را تعديل كرد (p<0.05). نتيجه گيري: كاهش استرس شغلي به وسيله تغيير ادراك كاركنان از فشار كاري مي تواند در پايين آوردن نرخ حوادث گزارش شده موثر باشد و همچنين كاهش ادراك فشار كاري به وسيله بهبود استرس شغلي مي تواند در وقوع حوادث شغلي موثر باشد

Background and Aim: Negative job stress puts harmful effects on physical and psychological health of workers. However, the effects of stress can be mediated by other variables. This study examines the relationship between job stress, work pressure and the rate of reported incidents. Method: statistical research community included all workers of Isfahan Steel Company in the winter 1388 that among them, 189 individuals were selected as sample using stratified random sampling method (from the list of workers per sector) and they responded to questionnaires including 10 questions of job stress, 4 questions of work pressure and 22 questions of the rate of reported incidents. Data were analyzed using Pearson correlation coefficients and hierarchical regression. Results: Results showed that there was a significant internal correlation among study variables (job stress, work pressure and the rate of reported incidents) (p<0.05). In addition, regression analysis showed that job stress on the rate of incidents reported directly and indirectly through perception of job pressure was effective (p<0.05). Similarly, in the inverse mediation analysis, job stress mediated relationship between work pressure and the rate of reported incidents (p<0.05). Conclusion: Reducing job stress by changing workers’ perceptions of work pressure can lower the rate of reported incidents and also the reduction of work pressure perception by improving job stress can be effective in incidence of occupational accidents.