مقايسه تأثير جريان هوا و پاشويه بر كاهش تب بيماران بخش مراقبتهاي ويژه در يك طراحي فاكتوريل

A comparison between cold water sponging and fanning in reducing fever in intensive care unit inpatients : a factorial design

مقدمه: بروز تب در بخش مراقبت ويژه 50-25 درصد گزارش شده. پايين آوردن كنترل شده دماي بدن در كاهش مرگ و مير بيماران مؤثر است. كاهش دماي بدن هميشه خالي از خطر نيست بنابراين تحقيق براي شناسايي روشي ايمن ضروري ميباشد. روش: اين پژوهش يك كارآزمايي باليني تصادفي به روش طراحي فاكتوريل است. جامعه آماري شامل بيماران بستري در بخش مراقبت هاي ويژه مراكز آموزشي درماني وابسته به دانشگاه علوم پزشكي قزوين بود. 72 نمونه به روش نمونه گيري آسان انتخاب و با تخصيص تصادفي به چهار گروه شاهد، پاشويه، جريان هوا و تركيبي تقسيم شدند. نتايج مداخلات در چك ليست پژوهشگر ساخته ثبت شد. داده ها با استفاده از آناليز واريانس براي اندازه گيري تكراري همراه عامل بين گروهي و تحليل بقا به روش كاپلان ماير تجزيه و تحليل شدند و اثر تعاملي دو روش پاشويه و جريان هوا با استفاده از آزمون آناليز واريانس دو طرفه سنجيده شد. سطح معناداري آماري 05/0 در نظر گرفته شد. يافته ها: ميانگين دماي بدن در گروه شاهد پس از چهار ساعت مداخله 17/0±52/38 درجه سانتي گراد، در گروه پاشويه ميانگين 11/0±83/37، در گروه جريان هوا ميانگين 46/0±50/37 درگروه تركيبي ميانگين 11/0±82/36 بود (P<0/001). بر اساس نتايج آزمون آناليز واريانس دو طرفه هر يك از عوامل جريان هوا و پاشويه به تنهايي مؤثرتر از روش دارويي بودند و بين دو روش فوق اثر تعاملي معناداري مشاهده نگرديد (P=0/7). نتيجه گيري: روش تركيبي دماي بدن بيماران را با سرعت بيشتر و نوسان كمتر كاهش داد. در نتيجه زمان رسيدن به دماي مطلوب در بيماراني كه تحت درمان با روش تركيبي بودند قابل پيش بيني تر از ساير روشها بود.

Introduction: Fever incidence is reported 25 to 50 percent. Controlled body temperature reduction is effective in reducing mortality. Lowering the body temperature is not always without risk. Thus, research is necessary for the identification of a safe method. Method: This is a randomized clinical trial with the factorial design. The statistical population includes patients admitted Qazvin university of medical sciences intensive care units. Using the convenient sampling method, 72 samples were selected and randomly divided into four groups: control, cold water sponging, fanning and combination groups. Results of the interventions were recorded on researcher-made checklist. The collected data was analyzed using repeated measures ANOVA along with intergroup factor and Kaplan-Meier survival analysis and interaction was measured using two-way ANOVA. Statistical significance level was considered to be 0.05. Results: After four hours of intervention, the average body temperature in control group was 38.52 ± 0.17 degrees centigrade, in cold sponging was 37.83 ± 0.13, in fanning was 37.50 ± 0.11 and in combination group was 36.82 ± 0.04 (P<0.007). According to the results of two-way ANOVA no significant interaction was observed between cold water sponging and fanning methods (P=0.7). Conclusion: The combined method reduced patients’ body temperature faster with less fluctuation. As a result, the time of reaching the desired temperature using the combined method was more predictable than other methods.