بررسي تاثير آموزش مهارت هاي تاب آوري برسطح اعتياد پذيري نسبت به مواد مخدردرميان دانش آموزان مقطع راهنمايي شهر خرم آباد

The effect on the skills of resilience to drug Addiction Vulnerability of secondary school students in the city of Khorramabad

مقدمه: اخيرا تاب آوري عنوان چهارچوب جديد را در زمينه پيشگيري از اعتياد مطرح مي باشد. در اين چهارچوب جديد، شناخت عوامل محافظت كننده محيطي وآگاهي و شناخت آسيب پذيري هاي فردي كه تهديدي براي تاب آوري به شمار مي رود از اهميت زيادي برخوردار است و از آنجا كه قشر جوان جامعه و مدارس مهمترين هدف اين برنامه هاي پيشگيري مي باشند. لذا، پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير آموزش"مهارت هاي تاب آوري" بر سطح اعتياد پذيري نسبت به مواد، در ميان دانش آموزان مقطع راهنمايي شهر خرم آباد انجام شده است. روش: اين مطالعه يك طرح نيمه تجربي با پيش آزمون و پس آزمون بود. جامعه پژوهش در اين مطالعه شامل 2 مدرسه راهنمايي در دسترس از منطقه 2 شهرخرم آباد در سال تحصيلي 1393 – 1392 بود با هماهنگي با دفتر مدارس، از بين دو مدرسه راهنمايي مذكور منطقه دو شهر خرم آباد، 120 دانش آموز (كه شامل 60 نفر دختر و 60 نفر پسر بودند) و به طريقه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و سپس به با شيوه تخصيص تصادفي در دو گروه مداخله و كنترل تقسيم شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات نيز پرسشنامه سنجش اعتياد پذيري بين دانش آموزان در مرحله پيش آزمون و پس آزمون در هر دو گروه، بود. گروه مداخله به مدت 10 جلسه 45 دقيقه اي تحت آموزش مهارتهاي تاب آوري، قرار گرفتند و در ادامه از هر دو گروه كنترل و مداخله پس آزمون گرفته شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS 16 و با استفاده ازآمار توصيفي و استنباطي در سطح معناداري 05/0% استفاده شد. يافته ها: نتايج آماري مطالعه نشان داد كه آموزش مهارتهاي تاب آوري بر آمادگي براي اعتياد و در كل نمره اعتياد پذيري دانش آموزان در گروه مداخله نسبت به كنترل معني دار بود (001/0>p). نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه آموزش مهارتهاي تاب آوري ميتواند در كاهش سطح اعتياد پذيري نسبت به مواد موثر واقع شود. لذا توسعه و گسترش برنامه هاي پيشگيري با تقويت مهارتهاي تاب آوري براي مقابله با اعتياد از سطح مدارس مي تواند به عنوان يك راهكار مهم به سياست گزاران و مجريان برنامه هاي بهداشتي- اجتماعي توصيه گردد.

Introduction: Recently resilience as a new framework for the prevention of addiction. In this new context, recognition of environmental protection, awareness and understanding of the individual vulnerabilities that threaten the resilience is of utmost importance and since young people and schools are the main target of the prevention programs. This study aimed to investigate the effect of "resilience skills" on the ratio of drug addiction among secondary school students in Khorramabad investigated. Methods: This study was a quasi-experimental design with pre-test and post-test. The subjects in this study included 2 Region 2 Khoramabade high school in the academic year 2013-2014 with the coordination with the Office of the schools, two secondary schools of the second district of the city of Khorramabad, 120 students (60 girls and 60 males) and sampling method were selected and then randomly divided into two groups. The data collected through the questionnaire addiction of students in the pre-test and post-test in both groups, respectively. The intervention group received 10 sessions of 45 minutes of resiliency skills, and post -test was taken from both intervention and control groups. To analyze data SPSS 16 software using descriptive and inferential statistics were used at a significance level of (p=0/05). Results: study results was statistically significant difference in the total scale scores of addiction intervention and control groups were (p<0/001). Conclusion: The results showed that resiliency skills training can be effective in reducing levels of drug addiction liability. Due to the great harm of drug addiction in the country, training skills and resilience to deal with the tendency of adolescents to be proposed as a solution to social health programs be policy makers.