پيوند ميان روابط بين الملل و حقوق بين الملل در پرتو سازه انگاري : يك نگاه بين رشته اي

از آغاز هزاره سوم ميان نظريه پردازان روابط بين الملل، به ويژه كساني كه به جنبه هاي اجتماعي ساخته شدن هويت ها عنايت دارند و نيز نظريه پردازاني كه توجه خود را معطوف به نقش هنجارها در سياست بين الملل كرده اند ، و همچنين آن دسته از محققان حقوق بين الملل كه براي تحولات هنجاري اهميت زيادي قايل اند ، گفتگويي برقرار شده است . تحت اين شرايط سازه انگاران عمدتا برجنبه هاي اجتماعي ايجاد هنجارها تاكيد كرده اند .از آنجائيكه حقوق بين الملل بر حسب ماهيت آن بر هنجارها تمركز كرده و به ايجاد ، تحول و زوال هنجارها علاقه مند است ، بنابراين اين امر مي تواند قوي ترين نقطه اتصال ميان برخي از محققان حقوق بين الملل و سازه انگاران به شمار رود . چنين پيوندي محور اصلي اين مقاله را تشكيل مي دهد. سازه انگاري از طريق نشان دادن اين مطلب كه چگونه ممكن است هنجار ها باعث تشكيل و يا حتي تحت تحت الشعاع قرار دادن منافع شوند ، به عملكرد حقوق بين الملل كمك فراواني نموده است . در حقيقت بنظر مي رسد بسياري از حقوقدانان بين المللي به نحوي از انحاء از شم خردگرايانه و نيز سازه انگارانه برخوردار بوده اند . مهمترين كمك تحقيقاتي سازه انگاري در عرصه هاي روابط بين الملل و حقوق بين الملل فهم آن دسته از فرايندهاي اجتماعي است كه منجر به عمليات حقوق بين الملل مي شوند. سازه انگاري نيز از چنان پتانسيلي برخوردار است كه مي تواند توضيح منسجم تري از حقوق بين الملل عرفي بيش از ساير نظريه پردازان روابط بين الملل و حتي حقوق بين الملل ارائه دهد. به منظور برقراري چنين گفتگوي ميان اين دو رشته مطالعاتي ، حقوق دانان بين الملل بايد نسبت به مفاهيم سياست بين الملل با ديد بازتري برخورد كرده و اين رشته را به صورت رشته اي كه صرفا به موضوع قدرت و منافع مادي مي پردازد ، تصور نكنند.