تاثير ورزش درماني بر علائم اختلال بيش فعالي/كم توجهي دانش آموزان دوره ابتدايي رفسنجان

Effect of exercise therapy on symptoms of attention deficit /hyperactivity disorder (ADHD) in students of primary schools in Rafsanjan

زمينه و هدف: كودكان دچار اختلال بيش فعالي/كم توجهي، اولين قرباني غفلت عاطفي، رفتاري و آموزشي هستند. پس درمان اين كودكان امري ضروري است. مطالعه حاضر با هدف تعيين اثربخشي ورزش درماني بر ميزان علائم اختلال بيش فعالي/كم-توجهي كودكان دوره ابتدايي انجام شد. مواد و روش ها: بر اساس مقياس conners و مصاحبه باليني، 80 كودك داراي اختلال بيش فعالي/كم توجهي از مدارس شهر رفسنجان به روش تصادفي انتخاب و به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم گرديدند. گروه آزمايش تحت 10 جلسه ورزش درماني به شيوه ي tatemi درماني قرار گرفتند. پس آزمون و آزمون پيگيري از هر دو گروه انجام و در نهايت اطلاعات با استفاده از آزمون اندازه گيري مكرر، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: يافته هاي مطالعه حاكي از كاهش معنادار ميزان بيش فعالي، تكانش گري و كم توجهي در گروه آزمايش مي باشد. اين تفاوت در زمان پيگيري نيز قابل توجه بود. نتيجه گيري: در نهايت مي توان چنين نتيجه گرفت كه از ورزش درماني يا بازي درماني به عنوان نوعي درمان جايگزين يا مكمل براي كودكان مبتلا به اختلال بيش فعالي/كم توجهي مي توان استفاده نمود.

Background and objective: Children with attention deficit /hyperactivity disorder (ADHD) are the first victims of emotional, behavioral and educational neglect. So it is necessary to treat these children. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of exercise therapy on children of primary schools suffering from ADHD. Material and Methods: Eighty children of primary schools in Rafsanjan city suffering from ADHD were included in this study. They were selected using Conner's scale and clinical interview and divided randomly into two groups, experimental and control. The experimental group received 10 sessions of exercise therapy with Tatami therapy method. Post-test and follow-up tests were performed in both groups and the data was then analyzed by repeated measures. Results: Findings indicated a significant reduction of hyperactivity, impulsivity and distraction in the experimental group (P<0.05). This difference was also significant at follow-up. Conclusion: Exercise therapy or play therapy can be used as an alternative or adjunctive treatment for children with ADHD.