مقايسه ميزان مالون دي آلدئيد (MDA) در بزاق بيماران مبتلا به پريودنتيت مزمن و افراد سالم

Comparison of Salivary Malondialdehyde (MDA) Levels in Patients with Chronic Periodontitis and Healthy Cases

مقدمه: پريودنتيت بيماري التهابي بافتهاي پشتيبان دندان مي باشد كه در نتيجه اثر ميكروارگانيسمها ايجاد شده و منجر به آسيب پيشرونده و غير قابل برگشت به ليگامان پريودنتال و استخوان آلوئولار مي شود. مهمترين عامل در ايجاد اين بيماري پلاك باكتريال مي باشد اگرچه ساير عوامل مانند عوامل محيطي، ژنتيك و بيماريهاي ايمني هم باعث پريودنتيت مي شوند. پراكسيداسيون چربي پيامد اصلي استرس اكسيداتيو است و كه به دنبال آن سطح مالون دي آلدئيد MDAافزايش مي يابد. هدف از اين مطالعه مقايسه ميزان مالون دي آلدئيد در بزاق بيماران مبتلا به پريودنتيت مزمن با افراد سالم بود. مواد و روشها: در اين مطالعه، 30 بيمار مبتلا به پريودنتيت مزمن از بخش پريوي دانشكده دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي مشهد و 30 فرد سالم انتخاب شدند. به كمك Spitting method نمونه بزاق تحريك نشده افراد هر دو گروه جمع آوري شد. سطح MDA در نمونه هاي بزاق با استفاده از دستگاه اسپكتروفوتومتر با روش رنگ سنجي اندازه گيري گرديد. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل، من ويتني و كاي دو تجزيه و تحليل شدند a=0/05. يافته ها:ميزان مالون دي آلدئيد در بيماران مبتلا به پريودنتيت مزمن به طور معني داري بيشتر از گروه كنترل سالم بود (p<0/001). نتيجه گيري:نتايج اين مطالعه نشان داد كه بررسي سطح MDA در بزاق مي تواند به عنوان يك بيوماركر مناسب در پيش بيني و تشخيص بيماري هاي پردودنتال عمل كند و ممكن است نقش مهمي در پاتولوژي پريودنتيت داشته باشد.

Introduction: Periodontitis is an inflammatory disease of the periodontal ligament caused by microorganisms, which leads to progressive and irreversible damages to the periodontal ligament and the alveolar bone. The main causative agent of this disease is bacterial plaque; however, other factors such as environmental factors, genetics, and immune disease might be at play. Lipid peroxidation is a major consequence of oxidative stress, which in turn, elevates malondialdehyde (MDA) level. Herein, we aimed to compare the salivary MDA levels of patients with chronic periodontitis and normal subjects. Materials & Methods: Thirty chronic periodontitis patients, referred to the Department of Periodontology, School of Dentistry, Mashhad University of Medical Sciences, Iran, and 30 periodontally healthy controls were included in the study. Unstimulated whole saliva samples were collected by spitting method from both groups. Salivary MDA level was measured using a spectrophotometric assay by colorimetric method. The data were analyzed performing independent t-test, Mann-Whitney U test, and Chi-square. Results: Salivary MDA levels were significantly higher in the patients with chronic periodontitis compared to the healthy controls (P<0.001). Conclusion: The results indicated that salivary MDA level can be used as a suitable biomarker for predicting and diagnosing periodontal disease and may play an important role in periodontitis pathology