بررسي رابطه بين شاخص‌هاي توسعه سياسي و گرايش به سمت اسلام افراطي در آسياي مركزي مطالعه موردي: گرايش به گروه داعش

مقاله حاضر كه درصدد بررسي رابطه بين شاخص‌هاي توسعه سياسي و گرايش به سمت اسلام افراطي در آسياي مركزي است، پس از اراية رويكردهاي نظري، در جهت تبيين نظري موضوع با استفاده از روش كمي و از نوع تحليل ثانويه و با رجوع به آمار و ارقام شاخص ­هاي توسعه سياسيِ منتشر شده در سايت مؤسسة مطالعات بين‌الملل فنلاند (2015)، مرتبط با كشورهاي آسياي مركزي مورد بررسي (پنج كشور مشترك‌المنافع قزاقستان، ازبكستان، تركمنستان، قرقيزستان و تاجيكستان)، داده‌هاي پژوهش استخراج شده و ضمن انطباق رتبه جهاني شاخص‌ها در ميان پنج كشور مورد بررسي، داده‌ها در دو بخش تحليل توصيفي و تحليل استنباطي مورد آزمون و تحليل قرارگرفته ­اند. يافته ­هاي تحقيق در بخش تحليل توصيفي نشان داد كه از ميان پنج كشور مورد بررسي، كشورهاي ازبكستان با 35.7 درصد، تركمنستان با 25.7 درصد، قزاقستان با 17.9 درصد، تاجيكستان با 13.6 درصد و قرقيزستان با 7.1 درصد به ترتيب بيش­ترين تا كم­ترين تعداد جنگ­جو را در گروه داعش داشتند. هم­چنين، كشورهاي قرقيزستان و قزاقستان داراي بهترين رتبة شاخص‌هاي توسعه سياسي و كشور ازبكستان و تركمنستان داراي بدترين رتبة شاخص‌هاي توسعه سياسي در ميان پنج كشور مشترك‌المنافع مورد بررسي هستند. كشور تاجيكستان داراي رتبة بينابين بوده است. يافته‌هاي تحقيق در بخش تحليل استنباطي و در قسمت تحليل مقايسه‌اي نشان داد كه تفاوت معناداري در سطح خطاي 0.01 بين شاخص‌هاي توسعه سياسي كشورهاي مشترك‌المنافع عضو گروه داعش بر اساس آزمون كروسكال واليس وجود دارد. يافته‌هاي تحقيق در بخش تحليل استنباطي و در قسمت تحليل دو متغيره نشان داد كه رابطة معناداري در سطح خطاي 0.01 بين شاخص‌هاي توسعه سياسي كشورهاي مشترك‌المنافع مورد بررسي و گرايش به گروه داعش مشاهده‌ شده است. در اين ميان، شاخص‌هاي حكومت قانون و آزادي رسانه، به ترتيب بيش­ترين ميزان هم­بستگي را نسبت به ساير شاخص‌هاي توسعه سياسي در گرايش شهروندان به گروه داعش نشان دادند.