تأثير آموزش خود نظارتي بر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان نارساخوان

The Effect of Self-monitoring Training on the Aacademic Achievement of the Students with Dyslexia

مقدمه: كودكان نارساخوان، با وجود اينكه در اكثر مواقع از هوش طبيعي بسياري برخوردارند، نمي­ توانند پيشرفت تحصيلي مطلوبي داشته باشند و به سختي به تحصيل ادامه مي­ دهند و يا اغلب ترك تحصيل مي­ كنند. پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير آموزش خودنظارتي بر پيشرفت تحصيلي دانش ­آموزان دچار اختلال نارساخواني انجام شد. مواد و روش­ ها: اين مطالعه از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل و آزمون پيگيري است. آزمودني هاي پژوهش شامل 32 نفر از دانش ­آموزان پسر نارساخوان مقطع ابتدايي در شهرستان جوانرود بودند كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفي در گروه هاي آزمايش و كنترل قرار گرفتند. گروه آزمايش به صورت دو گروه 8 نفره به مدت ده جلسه 50 دقيقه اي (هفته اي دو روز) آموزش خودنظارتي را دريافت كردند. نمرات امتحاني دروس اصلي (علوم، رياضي، فارسي و املاء) به عنوان معيار سنجش پيشرفت تحصيلي مورد استفاده قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از آزمون اندازه­ گيري مكرر، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج نشان داد در پيش ­آزمون تفاوت معني ­داري بين گروه آزمايش و كنترل وجود نداشته اما پس از آموزش به گروه آزمايش، نمرات اين دانش ­آموزان در پس ­آزمون و پيگيري معني­ دار بوده (0/001>p) به اين معني كه نمرات درسي آنها افزايش پيدا كرده است. نتيجه گيري: برنامه خود نظارتي تاثير مثبتي در بهبود پيشرفت تحصيلي دانش ­آموزان نارساخوان داشته است، پژوهش حاضر كاربردهايي براي والدين، روان­ شناسان، معلمان، مربيان مدارس و متخصصان دانش­ آموزان مبتلا به اختلال نارساخواني دارد كه مي توانند از اين راهبردها براي بهبود پيشرفت تحصيلي استفاده كنند.

Introduction: Dyslexic children, despite having normal intelligence, cannot achieve desirable academic achievement. For some of them continuing education is difficult and occationally drop out of school. The purpose of this study was to determine the Effect of self-monitoring training on academic achievement of students with dyslexia. Material and Methods: This quasi-experimental study with pre-test, post-test included 32 elementary male dyslexic students at Javanrood city wich were randomly placed in two groups of control and experimental The experimental group had 10 sessions of 50-minutes trainings two days a week. The grades of science, mathematics, Persian, and spelling in the pre-test, post- test and follow-up, were used as the criterion for measuring the academic achievement of students and the data were then analyzed by repeated measures. Results: Findings indicated that there was not a Significant difference between the experimental and control groups in the pre-test but there were significant differences between pre-test, post-test and pre-test, follow up(p<./001) of the experimental groups in which their academic scores had increased. Conclusions: The self- monitoring training program had a positive effect on improving the academic achievement of students with dyslexia. This research introduces an intervention strategy for the use of parents, teachers and professionals who work with students with dyslexia.