مفروضات انسان شناختي رابرت نوزيك و نقد اجتماع‌ گرايانه مكينتاير بر آن

رابرت نوزيك، طرفدار اختيارگرايي در برابر دولت رفاه، نظريه ­پرداز عدالت استحقاقي و در جستجوي آرمان­ شهر دولت حداقلي است. هدف پژوهش حاضر، بررسي مباني انسان­ شناختي­ اي است كه مبناي نظريه عدالت وي بوده است. نوعي فردگرايي هستي ­شناختي در ديدگاه نوزيك ديده مي­ شود كه مطابق آن، هويت افراد مستقل از يكديگر بوده و حقوق آن­ها مقدم بر مفهوم نفع و سعادت است. پس از توضيح مباني انسان­ شناختي نوزيك، اين مباني از ديدگاه اجتماع ­گرايي مكينتاير مورد نقد قرار خواهد گرفت و نارسايي­ هاي آن توضيح داده خواهد شد. يافته ­هاي مقاله نشان مي­ دهد كه ديدگاه اجتماع­ گرا توجه بيش­تري به واقعيات حيات انساني دارد. اصرار بر سلب­ ناشدني بودن حقوق فردي در ديدگاه نوزيك، آن را با بن ­بست­ هاي غيرقابل حلي مواجه مي­ سازد؛ خصوصاً در جايي كه بين حقوق افراد يا حق فردي و مصلحت جمعي تعارض ايجاد مي­ شود.