بازدارندگي سايبري در امنيت نوين جهاني : تهديد سايبري روسيه و چين عليه زيرساخت‌هاي حياتي آمريكا

در عصر كنوني، موضوعي جديد به ادبيات امنيت استراتژيك اضافه شده كه بسيار پيچيده مي‌نمايد. سلاح مجازي افزوده‌اي جديد به زرادخانه دولت‌هاست. طراحان امنيتي بايد معناي آن را براي استراتژي رمزگشايي كرده و سازوكارهاي پيشين را بر مبناي مشخصات اين عرصه بازتعريف كنند. يكي از اين سازوكارها كه در دوران جنگ سرد و براي سال ها، منطق استراتژيك جنگ سرد را به طرزي موفقيت‌آميز شكل داده بود، بازدارندگي است. با وجود موفقيت اين سازوكار در عرصه‌هاي سنتي، فهم بازدارندگي در فضاي سايبر مشكل است؛ چراكه ذهن ما با ادبيات جنگ سرد، مبني بر بازدارندگي به‌مثابه تهديد به تلافي يك حمله هسته‌اي با استفاده از ابزارهاي هسته‌اي، شكل گرفته است. مقايسه وضعيت كنوني با بازدارندگي جنگ سرد اشتباه است. جلوگيري از آسيب در فضاي سايبر، سازوكارهاي پيچيده‌اي مانند تهديد به تلافي، انكار، گرفتار كردن و هنجارها را مي‌طلبد. جرويس از سه مرحله نظريه ­پردازي بازدارندگي در دوران هسته‌اي صحبت كرده بود. نظريه‌پردازي در خصوص بازدارندگي در فضاي سايبر، در اولين موج خود قرار دارد. فرمول‌بندي يك استراتژي مؤثر در عصر سايبر، نيازمند فهمي گسترده‌تر و چندبُعدي از مفهوم بازدارندگي است و نياز نيست كه پاسخ يك حمله سايبري را تنها با ابزار سايبري بدهيم.