اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر كاهش شدت نشانگان اختلال وسواس موكني و افسردگي: پژوهش مورد منفرد

The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Decreasing the Intensity of the Symptoms of Trichotillomania and Depression: A Single Case Study

مقدمه: درمان اختلال وسواس موكني (TTM) از چالش انگيزترين موضوعات باليني و بهداشت رواني است. لذا هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي درمان پذيرش و تعهد (ACT) بر كاهش شدت نشانگان موكني و افسردگي در يك مورد مبتلا به اختلال وسواس موكني بود. مواد و روش ها: پژوهش از نوع مورد منفرد (Single-subject design) با طرح A-B مي باشد. مراجع دختري 20 ساله بود كه براساس مصاحبه باليني بر مبناي DSM-V، پرسشنامه هاي اختلال موكني (MGH-HS) و افسردگي بك- فرم كوتاه (BDI-S) و نظر روان پزشك تشخيص قطعي اختلال موكني را دريافت نمود. پس از موقعيت خط پايه (Base Line)، مداخله آغاز شد و شركت كننده 8 جلسه مداخله درماني هفتگي 120 دقيقه اي را دريافت نمود و يك ماه پس از پايان جلسات مداخله، دو سري پرسشنامه در دو ماه متوالي به عنوان مرحله پيگيري اجرا و تكميل شد. يافته ها: يافته هاي پژوهش طي تحليل ديداري نمودار داده ها براساس شاخص هاي آمار توصيفي و تحليل ديداري نشان داد، در مرحله پيگيري نسبت به خط پايه مداخله در كاهش شدت نشانگان اختلال وسواس موكني (TTM) و افسردگي موثر بوده است. نتيجه گيري: روش ACT موثر بوده و از آن مي توان در مراكز درماني جهت كاهش نشانگان وسواس موكني و افسردگي استفاده كرد.

Introduction: Treatment of trichotillomania is one of the most challenging clinical and mental health topics. The aim of this study was to investigate the effectiveness of acceptance and commitment therapy on deceasing the intensity of the symptoms of trichotillomania and depression. Materials and Methods: The research was single-case design by A-B. A 20-year-old female client diagnosed with trichotillomania on the basis of clinical interview based on DSM-V, trichotillomania questionnaire (MGH-HS), and beck depression short form (BDI-S), and also definite diagnosis of psychiatrists received was the subject of this study. After the position of the baseline, the intervention began. The subject was exposed to 8 sessions of two hour intervention program. A month after the intervention sessions, two sets of questionnaires were administered in 2 consecutive months and was completed as a follow-up phase. Results: The results of this study based on the visual analyses indicators and descriptive statistics showed that in the follow-up phase, compared to the baseline, the intervention was effective in reduction of trichotillomania and depression. Conclusions: Acceptance and commitment therapy is effective and it can be applied in therapy centers in order to decrease the intensity of the symptoms of trichotillomania and depression.