بررسي تغييرات دانسيته ادرار به عنوان بيوماركر وضعيت دهيدراسيون در كارگران شاغل در محيط هاي گرم

Investigation of the variation of urine density as a biomarker of dehydration conditions in workers employed in hot workplaces

حين انجام فعاليت فيزيكي در محيط هاي كاري گرم، تعريق همراه با تبخير به عنوان مهم ترين پاسخ فيزيولوژيك بدن افزايش مي يابد كه مي‌تواند در نهايت منجر به دهيدراسيون (كم آبي) گردد. هدف از انجام اين مطالعه بررسي تغييرات دانسيته ادرار به عنوان بيوماركر وضعيت دهيدراسيون در كارگران شاغل در محيط هاي گرم بود. روش بررسي: در اين مطالعه مقطعي 40 نفر از كارگران شاغل در محيط هاي گرم بعنوان گروه مورد و 20 نفر از كاركنان اداري به عنوان گروه شاهد مورد بررسي قرار گرفتند. به منظور ارزيابي وضعيت دهيدراسيون در افراد دو گروه اندازه گيري دانسيته ادرار در ابتدا و انتهاي نوبت كاري با استفاده از دستگاه سنجش دانسيته (رفركتومتر مدل Hand Hold )انجام پذيرفت. تعيين شاخص استرس حرارتي در ايستگاه هاي كار با استفاده از دستگاه WBGT متر ديجيتالي ساخت شركت Casella صورت گرفت. در نهايت داده هاي حاصل از اين مطالعه با استفاده از آزمون هاي آماري مقايسه ميانگين ها و كاي دو توسط نرم افزار SPSS 16 مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: ميزان شاخص استرس حرارتي در اغلب ايستگاه هاي كاري گروه مواجهه يافته بالاتر از حد مجاز توصيه شده كشوري و در گروه شاهد پائين تر از حد مجاز قرار داشت. آزمون آماري مقايسه ميانگين ها تفاوت معناداري را بين ميزان دانسيته ادرار گروه مورد در ابتدا و انتهاي نوبت كاري نشان داد (0/001 >p). ميزان دانسيته ادرار در انتهاي نوبت كاري در گروه مورد بالاتر از گروه شاهد قرار داشت كه با توجه به آزمون مقايسه ميانگين ها ، اختلاف مشاهده شده معني دار بود (0/01>p ). نتيجه گيري: ميزان دانسيته ادرار توانست با لحاظ نمودن اثر عوامل مداخله گر بطور قابل قبولي بيان كننده ميزان دهيدراسيون افراد در مواجهه با استرس گرمايي باشد. از اين رو دانسيته ادرار ‌مي تواند بعنوان يك بيوماركر قابل قبول به منظور ارزيابي مواجهه شغلي گرما در راستاي تعيين ريسك بروز تنش هايي گرمايي استفاده گردد.

Background and aims: During physical activity in hot environments, sweating along with evaporation is increased, as the most important physiological response, which can lead to dehydration. The aim of this study was to investigate the variation of urine density in dehydration conditions of workers in hot workplaces. Methods: In this cross-sectional study, 40 workers in the hot environments were selected as case group and 20 administrative staff as control group. In order to assess dehydration level of the employees, urinary density was measured at the beginning and end of shifts using hand hold model of Refractometer (density gauge device). In order to evaluate the heat stress in workstations, heat stress index was measured using a digital WBGT meter manufactured by Casella. Ultimately, data obtained from this study were analyzed using compare means and Cochran tests by SPSS 16 software. Results: In most of workstations, heat stress index was higher than the national recommended limit; while this index in the control group was lower than the mentioned limit. Based on the compare means test, the urine density of the case group at the beginning and end of their shift was statistically significantly different (p<0.001). In addition, Based on compare means test, the urine density of the case group was significantly higher than the control group at the end of work shift (p<0.01). Conclusion: The level of urine density with regard to the effects of confounding factors could suitably show the dehydration conditions of workers exposed to heat. Therefore, the density of urine can be used as an acceptable biomarker for evaluating the occupational exposure to heat in order to determine the risk of inducing the heat strain.