نقش خود دلسوزي و شايستگي باليني در كيفيت زندگي حرفه‌اي پرستاران

Investigating the Role of Self-Compassion and Clinical Competencies in the Prediction of Nurses’ Professional Quality of Life

مقدمه: كيفيت زندگي حرفه‌اي رابطه پيچيده‌اي با ويژگي‌هاي محيط كاري، محيط زندگي شخصي و مواجهه با تروماهاي اوليه و ثانويه در محيط‌هاي كاري دارد. اين پژوهش به منظور تعيين نقش خوددلسوزي و شايستگي باليني در كيفيت زندگي حرفه‌اي پرستاران انجام شد. روش كار: اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش را كليه پرستاران شاغل (114 نفر؛ 96 پرستار و 18 بهيار) در بيمارستان دولتي شهر قاين در سال 1395 تشكيل داد. با توجه به كوچك بودن جامعه پژوهشي كليه اعضا به عنوان نمونه مد نظر قرار گرفتند. براي گردآوري داده‌ها مقياس دلسوزي به خود نف، مقياس شايستگي باليني مرتوجا و همكاران و پرسشنامه كيفيت زندگي حرفه‌اي استام مورد استفاده قرار گرفت. براي بررسي فرضيه‌هاي پژوهش تحليل رگرسيون چند گانه بكار رفت. يافته‌ها: تحليل‌ها نشان داد كه شايستگي باليني و خوددلسوزي سازگارانه پيش بين مثبت مؤلفه رضايت از دلسوزي هستند و روي هم 24 درصد از واريانس رضايت از دلسوزي را تبيين مي‌كنند (24/0 = R Square). به علاوه خوددلسوزي ناسازگارانه پيش بيني كننده مثبت استرس تروماتيك ثانوي بود و 12 درصد از واريانس مشاهده شده در اين مؤلفه را تبيين كرد (12/0 = R Square). همچنين شايستگي باليني و خوددلسوزي ناسازگارانه به ترتيب پيش بيني كننده مثبت و منفي مؤلفه فرسودگي كيفيت زندگي بودند و در مجموع 22 درصد از واريانس فرسودگي را تبيين مي‌كنند (22/0 = R Square). نتيجه گيري: جمع بندي يافته‌هاي پژوهش حاكي از نقش شايستگي باليني و خوددلسوزي در كيفيت زندگي حرفه‌اي پرستاران و لزوم توجه به شايستگي و خوددلسوزي و مؤلفه‌هاي آن به هنگام آموزش پرسنل پرستاري در كلاس‌هاي درس در دانشگاه، دوره‌هاي كارورزي، بازآموزي و دوره‌هاي ضمن خدمت است.

Introduction: Quality of professional life has complicated the relationship with the characteristics of the work environment, personal living environment, and exposure to primary and secondary trauma at the workplace. This study aimed at determining the role of self-compassion and clinical competence in the quality of nurses' professional life. Methods: This study was descriptive and correlational. The study population of this study included all nurses at public hospitals of Cain (n = 114; 96 nurses and 18 health workers). Due to the small size of the study population, all members were considered as samples. In order to collect data, the Self-Compassion Scale (Neff, 2003), Clinical Competence Scale (Meretoja et al., 2004) and the Quality of Professional Life Questionnaire (Stam, 2010) were used. Multiple regression analysis was used to examine the research hypotheses. Results: Data analysis showed that adaptive clinical competency and self-compassion were positive predictors of satisfaction of compassionate component and in total explained 24% of the satisfaction of compassionate variance (R Square = 0.24). In addition, maladaptive self-compassion was a positive predictor of secondary traumatic stress and explained 12% of the observed variance in this component (R Square = 0.12). Furthermore, maladaptive self-compassion and clinical competency were positive and negative predictors of quality of life burnout component, respectively, and totally, explained 22% of burnout (R Square = 0.22). Conclusions: Analysis of the findings showed the role of self-compassion and clinical competence in the quality of nurses' professional life and the importance of attention to competence and self-compassion and its components during the training of nursing staff in university classrooms, training, retraining and in-service training courses.