كليدواژه :
شفقت خود , حمايت اجتماعي , اميدواري , بهزيستي ذهني , دانشجويان پرستاري
چكيده فارسي :
مقدمه: بهزيستي ذهني يكي از مولفه‌هاي مهم سلامت رواني است كه شناسايي عوامل مؤثر بر آن مهم است كه از عوامل مؤثر مي‌توان به شفقت خود، حمايت اجتماعي و اميدواري اشاره كرد. اين پژوهش با هدف بررسي رابطه شفقت خود، حمايت اجتماعي و اميدواري با بهزيستي ذهني دانشجويان پرستاري انجام شد.
روش كار: پژوهش حاضر توصيفي - تحليلي از نوع همبستگي بود. جامعه پژوهش شامل همه دانشجويان پرستاري دانشگاه آزاد اسلامي واحد اهواز در سال تحصيلي 95-1394 بودند. از ميان آنان 180 نفر با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. همه دانشجويان پرستاري پرسشنامه‌هاي شفقت خود، حمايت اجتماعي، اميدواري و بهزيستي ذهني را تكميل كردند. داده‌ها به كمك نرم‌افزار SPSS-19 و با روش‌هاي همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه با مدل همزمان تحليل شدند.
يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد شفقت خود (309/0 = r)، حمايت اجتماعي (463/0 = r) و اميدواري (571/0 = r) با بهزيستي دهني دانشجويان پرستاري رابطه مثبت و معنادار داشتند (01/0 > P). متغيرهاي پيش‌بين يعني شفقت خود، حمايت اجتماعي و اميدواري توانستند 4/57 درصد از تغييرات بهزيستي ذهني دانشجويان پرستاري را پيش‌بيني كنند (574/0 = R2) كه در اين مدل اميدواري بيشترين نقش را در پيش‌بيني بهزيستي ذهني دانشجويان پرستاري داشت (365/0 = β).
نتيجه گيري: با توجه به نتايج متغيرهاي شفقت خود، حمايت اجتماعي و اميدواري نقش موثري در پيش‌بيني بهزيستي دهني دانشجويان پرستاري داشتند. بنابراين پيشنهاد مي‌شود براي بهبود بهزيستي ذهني دانشجويان پرستاري در كنار درمان‌هاي روانشناختي متداول، عوامل اميدواري، حمايت اجتماعي و شفقت خود مورد توجه قرار گيرند. همچنين بر اساس نتايج اين پژوهش پيشنهاد مي‌شود مسئولان و برنامه‌ريزان دانشكده‌هاي پرستاري برنامه‌هايي براي بهبود بهزيستي ذهني دانشجويان پرستاري طراحي و از طريق كارگاه‌هاي آموزشي اجرا نمايند.
چكيده لاتين :
Introduction: Subjective well-being is one of the important components of mental health, identification of effective factors of which is important, such as self-compassion, social support and hope. This research aimed at investigating the relationship of self-compassion, social support and hope with subjective well-being of nursing students.
Methods: The present research was a descriptive-analytical correlation study. The population included all nursing students of Islamic Azad University of Ahvaz branch during year 2015 to 2016 academic years. From this group, 180 individuals were selected through the simple random sampling method. All nursing students completed the questionnaires of self-compassion (Reas & et al, 2011), social support (Vaux & et al, 1986), hope (Miller & Powers, 1988), and subjective well-being (Renshaw & et al, 2015). Data was analyzed with using the SPSS-19 software with Pearson correlation and multivariate regression with the enter model.
Results: The results showed that self-compassion (r = 0.309), social support (r = 0.463), and hope (r = 0.571) had a positive and significant relationship with subjective well-being among nursing students (P < 0.01). The predictor variables indicated that self-compassion, social support and hope could predict 57.4% of variance in well-being of nursing students (R2 = 0.574) and in this model hope had a more significant role in the predicting well-being of nursing students.Conclusions: Regarding the results, the variables of self-compassion, social support and hope had an effective role in predicting the well-being of nursing students. Therefore, to improve the well-being of nursing students, along with conventional treatments, elements, such as hope, social support and self-compassion should receive extensive attention. Also based on the results of this research, it is suggested for authorities and planners of nursing schools to design programs to improve the well-being of nursing students, implemented through workshops.
