برآورد هزينه هاي اقتصادي حوادث ناشي از كار در ايران: مطالعه موردي حوادث شغلي سال 1391

Estimate of economic costs of accidents at work in Iran: A case study of occupational accidents in 2012

وقوع حوادث ناشي از كار هر ساله تاثير بسزايي بر بهره وري كارگران و در نهايت بر اقتصاد جامعه مي گذارد. از آنجا كه بعنوان يك واقعيت، همواره مخارج واقعي براي كاهش ريسك از محدوديت برخوردار بوده و ارزشگذاري پولي هزينه ها، مي تواند بر سرمايه گذاري بهينه در مسائل ايمني اثر گذار باشد، هدف از اين تحقيق محاسبه هزينه هاي اقتصادي حوادث ناشي از كار برحسب روز و ريال در ايران مي باشد. روش بررسي: در اين مطالعه هزينه هاي مستقيم مالي ناشي از 10583 مورد حادثه شغلي رخ داده در سال 1391 برآورد شده است. تعداد روزهاي كاري از دست رفته براي هر حادثه و سپس تعداد كل روزهاي كاري از دست رفته بر اساس گروه هاي مشخص محاسبه شد. براي برآورد كمي روزهاي كاري از دست رفته، حداقل پايه حقوق كارگران در روز در سال 1391 يعني 12990 تومان در نظر گرفته شد. يافته ها: بيشترين روزهاي كاري در اثر وقوع حوادث در صنعت ساخت و ساز (4136572 روز) از دست رفته اند. به علاوه وقوع حوادث شغلي در بين افراد متاهل (5182949 روز) و شاغلان با سابقه كاركمتر از يك سال (2960727 روز) منجر به بيشترين روز كاري از دست رفته شده است. همچنين كل هزينه هاي تحميلي ناشي از حوادث شغلي 95812058 هزار تومان و سرانه انساني هر حادثه شغلي كه در كشور رخ مي دهد برابر با 9053393 تومان مي باشد. نتيجه گيري: هزينه هاي ناشي از حوادث و خسارتي كه اين حوادث بر كارفرمايان و نهايتاً بر پيكره اقتصاد كشور وارد مي كند، قابل توجه است. اين مطالعه چارچوبي جهت برنامه ريزي هاي كلان كشور به منظور حفاظت از كارگران و پيشگيري از تحميل هزينه هاي اقتصادي بر محيط هاي كاري، كارگاه ها و.. نهايتا اقتصاد جامعه اعم از بخش خصوصي و دولتي فراهم مي آورد.

Background and aims: Work-related accidents each year have a significant impact on worker productivity and ultimately the economy of the society. Because, as a fact, resources are limited for reducing the risks and costs can affect the optimal investment in safety issues, the aim of this study was to calculate the economic costs of occupational accidents in Iran. Methods: In this study the direct costs from 10,583 occupational accidents occurred in 2012 is estimated. Number of working days lost per accident and the total number of working days lost was calculated on the basis of specific groups. For quantitative estimates of lost workdays, 129900 RS per day was considered. Results: The Most working days were lost in the construction industry (4136572 days). In addition, the occurrence of occupational accidents among married persons (5182949 days) and employees with less than one year of work experience (2960727 days) is resulted in maximum working day lost. The total cost arising from occupational accidents was 958120580 Rials and cost of each occupational accident per person was equivalent to 90533930 Rials. Conclusion: The costs of accidents on employers and ultimately the country's economy are noticeable. This study provides a framework for strategic planning to protect workers and to prevent the imposed economic costs on workplaces and ultimately on society economy, including the private sector and government sector.