اثربخشي آموزش خويشتن‌داري جنسي بر رضايت از زندگي و شادكامي در دانشجويان پسر

The Effect of Teaching Sexual Abstinence on Life Satisfaction and Happiness

مقدمه: غريزه جنسي از مهم‌ترين ابعاد وجودي انسان است و شخصيت فردي افراد، عمدتاً تحت تأثير همين غريزه شكل مي‌گيرد. بر مبناي غريزه جنسي است كه نسل بشر حفظ شده و افراد پيوند نسبي و خويشاوندي پيدا مي‌كنند. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش خويشتن‌داري جنسي بر رضايت از زندگي و شادكامي در دانشجويان پسر انجام گرفت. روش كار: اين پژوهش نيمه تجربي با طرح پيش آزمون– پس آزمون با گروه كنترل در سال تحصيلي 93-92 انجام شد. جامعهآماري كليه دانشجويان پسر دانشكده روانشناسي و علوم تربيتي دانشگاه علامه طباطبايي بودند كه با نمونه گيري داوطلبانه 30 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و در دو گروه 15 نفره آزمايش و كنترل تخصيص يافتند و گروه آزمايش براساس برنامه آموزشي خويشتن‌داري جنسي 8 جلسه 90 دقيقه‌اي آموزش ديدند. به منظور جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه خويشتن داري جنسي با پايايي 93/0 و روايي 63/0، پرسشنامه رضايت از زندگي داينر با پايايي 87/0 و روايي 82/0 و پرسشنامه شادكامي آكسفورد با پايايي 90/0 استفاده گرديد. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها آزمون‌هاي تحليل كوواريانس و كولموگروف اسميرنف به كار گرفته شد. از نرم‌افزار آماري SPSS نسخه 16 نيز براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها استفاده شده است. همچنين سطح معني داري (05/0 < P) در نظر گرفته شد. يافته‌ها: نتايج مطالعه نشان مي‌دهد ميانگين نمرات شادكامي در طول زمان به طور معني داري تغيير كرده است (001/0 > P) و تآثير مداخله بر رضايت از زناشويي نيز معني دار شده است (001/0 > P). به عبارتي ميانگين نمرات شادكامي و رضايت از زناشويي در گروه آزمايش پس از آموزش بالاتر از گروه كنترل بود. نتيجه گيري: با توجه به نتايج به دست آمده، توصيه مي‌شود مشاوران و روان درمانگران براي ارتقاي رضايت از زندگي و شادكامي مراجعه كنندگان از آموزش خويشتن داري جنسي استفاده كنند. كه آموزش خويشتن داري جنسي مي‌تواند در افزايش ميانگين نمرات رضايت از زندگي و شادكامي دانشجويان مؤثر باشد.

Introduction: Sexual instinct is one of the most important aspects of human existence and the character of an individual is largely influenced by this instinct. Sexual instinct protects the human race and relative and kinship ties. This study aimed at evaluating the effect of sexual self-efficacy training on life satisfaction and happiness. Methods: This quasi-experimental study was conducted with pretest-posttest design with a control group during the academic year of 2013 to 2014. The study population was all male students of Allameh Tabataba'i University School of Psychology and Educational Sciences. Thirty volunteers were selected as the sample and assigned to two groups of 15 experimental and control groups. The experimental group was trained during eight 90-minute sessions based on a self-directed sexual education program. For data collection, the sexual restraint questionnaire with a reliability of 0.93 and a reliability of 0.86, the life satisfaction questionnaire with a reliability of 0.87 and a validity of 0.82, and Oxford Happiness Questionnaire with a reliability of 90% were used. Data were analyzed by covariance analysis and Kolmogorov-Smirnov tests. The SPSS version 16 software was used to analyze the data. Also, P values of < 0.05 were considered significant.Results: The results of the study show that the average happiness scores changed significantly over time (P < 0.001), and the effect of intervention on marital satisfaction was also significant (P < 0.001). In other words, mean scores of happiness and marital satisfaction in the experimental group after training was higher than the control group. Conclusions: Based on the results, it is recommended for counselors and psychotherapists to use sexual self-esteem education to improve their satisfaction with life and happiness.