بررسي حداكثر ظرفيت هوازي (VO2max) و عوامل مرتبط با آن در آتش نشانان

Investigation into Maximal Aerobic Capacity and its Associated Factors in Firefighters

زمينه و هدف: حداكثر ميزان اكسيژن مصرفي افراد نمودي بارز از توانايي انجام كار جسماني در آن هاست. بدين ترتيب، در مشاغل با نيازهاي فيزيكي سنگين مانند آتش نشاني، ارزيابي هاي دقيق ظرفيت هوازي كاركنان براي اطمينان از توانايي جسماني و متناسب بودن آنان با شغل خود ضروري است. اين پژوهش با هدف بررسي حداكثر ظرفيت هوازي و عوامل مرتبط با آن در آتش نشانان انجام شده است. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي تحليلي مقطعي، 31 نفر از كاركنان عملياتي آتش نشاني تهران به صورت تصادفي ساده از ايستگاه هاي آتش نشاني مستقر در شهر تهران انتخاب شدند و پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك- شغلي و آزمون تست پله توكسورث و شهنواز بكار برده شد. براي تحليل داده ها، از نرم افزار SPSS19 و روش هاي آماري توصيفي و استنباطي استفاده شد. يافته ها: ميانگين حداكثر اكسيژن مصرفي در آتش نشانان مورد بررسي 36.18±3.28 ml/kg/min بود. حداكثر ظرفيت هوازي با وزن همبستگي معكوس معنادار داشت (r=-0.43، p=0.017) اما ارتباط بارزي بين وضعيت تاهل، داشتن شغل دوم، داشتن سابقه استعمال دخانيات، قد، گروه سني، شاخص توده بدني و سمت در بخش عملياتي با حداكثر ظرفيت هوازي در سطح 5 درصد وجود نداشت. نتيجه گيري: حداكثر ظرفيت هوازي آتش نشانان در مطالعه حاضر بر اساس مقادير معيار حداكثر ظرفيت هوازي در طبقه متوسط (براي گروه سني 29-20 سال، در محدوده34-42 ml/kg/min ، براي گروه سني 39- 30 در محدوده 31-38 ml/kg/min و براي گروه سني 49- 40 در محدوده27-35 ml/kg/min ) قرار دارد و از مقادير گزارش شده در بسياري از گروه هاي شغلي ديگر بالاتر بوده، ولي در مقايسه با نتايج مطالعات انجام شده بر آتش نشانان در سطح جهان كمتر بود؛ از اين رو توجه اكيد بر افزايش توان هوازي آنان با توجه به اهميت شغل آتش نشاني توصيه مي گردد. همچنين، انجام مطالعات مشابه با ديگر روش هاي سنجش حداكثر ظرفيت هوازي نظير استفاده از تردميل و دوچرخه و مقايسه نتايج با تست پله پيشنهاد مي گردد

Background and aims: Maximal oxygen uptake (VO2max) represents physical work capacity. Therefore in physically high demand jobs like firefighting, precise evaluation of employees' aerobic capacity in order to ensure their physical capabilities and fitness for work duties is vitally important. The aim of this study was to evaluate maximal aerobic capacity and its associated factors in firefighters. Methods: In this cross-sectional, descriptive, analytical study, 31 firefighters from suppression division of Tehran Fire Department were selected randomly. Sociodemographic questionnaire and also Tuxworth and Shahnavaz step test method were applied as research tools. Data were analyzed using descriptive and inferential statistics via SPSS19 software. Results: The results showed that the mean VO2max in firefighters was 36.18 ± 3.28 ml/kg/min. VO2max had significant negative correlation with weight (P=0.017, r= -0.43). There were not any significant relationships between VO2max and marital status, having another job, smoking experience, height, age group, BMI, and job title (α= 0.05). Conclusion: The mean VO2max in firefighters was at average level according to its norm values (34- 42 ml/kg/min for 20- 29 years old, 31- 38 ml/kg/min for 30- 39 years old and 27- 35 ml/kg/min for 40- 49 years old), and higher than the other job groups' reported values in other studies but in comparison with other firefighters in other countries, their VO2max was less. According to the importance of firefighters' job and also the results of the study, making effort in order to enhance firefighters' VO2max is really important. In addition, doing similar research by the other methods for evaluating VO2max like treadmill and ergo cycle and comparing the data is suggested.