فعاليت بدني، رضايت از زندگي و نقش آن ها در استرس شغلي كاركنان نظامي

Physical activity, life satisfaction and their role in job stress of military staff

زمينه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي فعاليت هاي بدني كاركنان نظامي، رضايت از زندگي و نقش آن ها در استرس شغلي كاركنان نظامي است. روش بررسي: روش اجراي تحقيق از نوع توصيفي - تحليلي و با استفاده از ابزار پرسشنامه بوده است. ابزار هاي مورد استفاده شامل پرسشنامه هاي استرس شغلي، فعاليت بدني و رضايت از زندگي SWLS بود. 959 نفر از كاركنان نظامي به عنوان نمونه پژوهش به آن ها پاسخ داده اند. اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: در متغير فعاليت بدني گروه نمونه در خرده مولفه خستگي با ميانگين 2.97 و انحراف استاندارد 0.71 بالاترين نمره و در خرده مولفه فعاليت فيزيكي ضمن كار با ميانگين 2.54 و انحراف استاندارد 0.76 پايين ترين نمره را دارا است. در متغير رضايت از زندگي نيز، ميانگين گروه نمونه 21.97 و انحراف استاندارد آن 7.78 به دست آمد. نتايج آزمون تي تك نمونه اي نشان داد كه تفاوت بين ميانگين گروه نمونه و ميانگين فرضي جامعه معناداراست (p<0.000). در زمينه استرس شغلي نتايج نشان داد كه استرس شغلي در ميان گروه نمونه بهترين وضعيت را در خرده مولفه نقش با ميانگين 3.79 و انحراف استاندارد 0.86؛ و ضعيف ترين وضعيت را در خرده مولفه ارتباط با ميانگين 2.77 و انحراف استاندارد 0.84 دارند. نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نيز نشان داد كه، از طريق فعاليت هاي بدني مي توان استرس شغلي را پيش بيني كرد (p<0.001، 20.68 = (3،952)F). نتيجه گيري: رضايت از زندگي در كاركنان نظامي در حد مناسبي است. سبك مساله مدار بيشترين سبك مورد استفاده در كاركنان نظامي در مقابله با موقعيت هاي استرس زاي شغلي است.

ackground and aims: the aim of the current study is to investigate physical activity and life satisfaction and their role in job stress of military staff. Methods: The procedure was based on descriptive–analytical method، and using a questionnaire.. Total of 959 of military staff were given job-stress-questionnaire and SWLS، and the obtained data was analyzed by SPSS. Results: physical activity variable of sample group related to sub-component of tiredness with average of 2.97 and standard deviation of 0.71 had the topmost mark، whereas the lowest grade was allocated to the sub-component of physical exercises over work with the average of 2.54 and standard deviation of 0.76. As for life satisfaction، they were 21.97 and 7.78، respectively. On job stress ground، results showed that job stress among sample had the best situation concerning sub-component of «role» with the average of 3.79 and standard deviation of 0.86، whereas the worst condition was related to sub-component of «communication» with the average of 2.77 and standard deviation of 0.84. Multiple regression coefficients suggested that job stress can be predicted through physical activities. Conclusion: life satisfaction among military personnel is at a proper level and problem-base mode is the most used method to cope with stressors.