بررسي غلظت ذرات معلق با قطر آئروديناميكي كم تر از 10 ميكرون (10 PM) در سيستم حمل و نقل متروي تهران

Study Concentration of particulate matter with aerodynamic diameter less than 10 micron (PM10) in the metro underground transport system of Tehran

سابقه و هدف: ذرات معلق از آلاينده اي اصلي موجود در سيستم حمل و نقل زيرزميني مي باشند كه افزايش غلظت آن ها باعث ايجاد پيامدهاي بهداشتي متعددي بر سلامت مسافران و كارگران مترو مي گردد. بنابراين مطالعه حاضر با هدف بررسي غلظت ذرات معلق با قطر آئروديناميكي كم تر از 10 ميكرون در سيستم حمل و نقل متروي تهران در سال 90 انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه غلظت ذرات معلق در يكي از ماه هاي پاييز 1390 در 18 ايستگاه روزميني و خط 1 و 4 ايستگاه زيرزميني اندازه گيري شد. نمونه برداري در سه بازه زماني صبح، ظهر، عصر و در مكان هاي ابتدا، ميان و انتهاي سكو و در قسمت تيكت هال به عمل آمد. از يك دستگاه پرتابل قرائت مستقيم HAZDUSTEPAM5000 با دبي 4 ليتر بر دقيقه براي اندازه گيري استفاده شد. تاثير متغيرهاي عمق ايستگاه، جمعيت مسافري ايستگاه و تعداد قطار بر ميزان انتشار غلظت PM10 مورد آناليز و بررسي قرار گرفت. يافته ها: نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد كه ميانگين غلظت PM10 در ايستگاه هاي زيرزميني و روزميني به ترتيب 33.64±17.23 و 21.60±14.41 ميكروگرم بر مترمكعب بود. در بين ساعات نمونه برداري، غلظت PM10در زمان ظهر با مقدار 32.04±8.25 ميكروگرم بر مترمكعب بيش تر بود. در بين مكان هاي نمونه برداري غلظت 10 PM در قسمت ابتداي سكو و تيكت هال ايستگاه با مقدار به ترتيب 39.91±12.82 و 29.8±3.28 ميكروگرم بر مترمكعب بيش تر بود. استنتاج: غلظت PM10 در تمامي موارد اندازه گيري پايين تر از استاندارد سازمان حفاظت محيط زيست آمريكا و سازمان حفاظت محيط زيست ايران بود

Background and purpose: Particulate matter is one of the main pollutants in underground transport systems. Increase in its concentration leads to health problems in passengers and metro staff. Current research aimed at studying the concentration of particulate matter with aerodynamic diameter less than 10 micron (PM10) in Tehran underground transport system. Materials and methods: In this study, concentrations of PM10 were measured in 18 over ground stations and two underground stations during one month in autumn. Sampling was done three times a day (morning, afternoon, and evening) at the beginning, middle, and end of the platforms and the ticket hall. A portable Real-Time Direct Reading Particulate Monitor (HAZ DUST EPAM 5000) with a flow of 4 liters per minute was used. We studied the effect of depth of stations, number of passengers in stations and, number of trains on the emission of PM10 concentration. Results: The results showed that average concentrations of PM10 in underground and over ground stations were 17.23±33.64 and 14.41±21.60 μg/m3, respectively. The concentration of pollutant were found to be higher at noon (8.25±32.01μg/m3), beginning of the platforms, and ticket halls (3.28±29.8 and 12.82±39.91 μg/m3, respectively). Conclusion: This study indicated that the average concentration of particulate matter in Tehran underground transport system was lower than the standard levels accepted by the Environmental Protection Agency and the Department of Energy.