متناقض‌ نمايي در اشعار عرفاني امام خميني (ره)

Paradox in mystical poems of Imam Khomeini

پارادوكس يا متناقض­نما، يكي از شيوه­هاي آشنايي­زدايي است. متناقض­نمايي از ويژگي­هاي شعر فارسي به شمار مي­رود كه در اشعار عرفاني، از جمله غزليات عرفاني ديوان اشعار امام خميني (ره) نيز جايگاهي ويژه دارد. در كنار استدلال­هاي برهاني و منطقي­اي كه در شخصيّت امام برجسته است، با بررسي ديوان اشعار ايشان بُعد ديگري از ابعاد برجستۀ شخصيّتشان آشكار مي­شود. حضرت امام (ره) در مقام يك عارف، براي بيان تجربه­هاي ژرف عرفاني­شان زباني جز متناقض­نما نمي­يابد تا هم مخاطب عادت­زده را به لذّت ادبي برساند و هم از عهدۀ بيان مقصود خويش برآيد. اين نوشتار بر آن است تا به شيوۀ توصيفي-تحليلي ساختمان تصويرهاي پارادوكسي را در ديوان اشعار امام خميني(ره) بررسي كند و پيوند مفاهيم متناقض­نمايي را در اشعار عرفاني ايشان بكاود.

The paradox or paradoxically is one of de familiarization practices. Paradoxically is that mystical poetry, characteristics of Persian poetry too, including mystical lyrics poetry Imam Khomeini (RA) as well as a special place. In addition to the arguments of reason and logic in his character, highlighted by examining their poetry, the other aspect of the highlights of her character becomes apparent. He as a mystic to express profound experience of a religious, linguistic but paradoxically does not so the audience was accustomed to his literary pleasure and met expressed their intention cope. This article is intended to after the manner of cross-sectional images of buildings paradox, the Court of Imam Khomeini, reviews and links exponential contradictory concepts pains in his mystical poetry.