بررسي سروپارازيتولوژي تريكومونيازيس در بانوان مراجعه كننده به مراكز درماني شهر رشت

Seroparasitological Investigation of Trichomoniasis in Women Referred to Healthcare Centers of Rasht City

زمينه و اهداف: تريكومونيازيس يكي از شايع ترين بيماري هاي مقاربتي است كه به وسيله انگل تريكوموناس واژيناليس ايجاد مي شود. تشخيص و درمان هم زمان بيماران و شريك جنسي آن ها براي جلوگيري از انتشار بيماري اهميت دارد. در مطالعه حاضر به بررسي روش هاي مستقيم، رنگ آميزي، كشت و ايمونوفلورسانس غيرمستقيم پرداخته شده است. مواد و روش كار: اين مطالعه از ارديبهشت تا مهر 1394، بر روي 120 زن مراجعه كننده به مراكز درماني شهر رشت انجام شده است. اطلاعات دموگرافيك بيماران در قالب پرسشنامه انجام گرفت. نمونه برداري از ترشحات ناحيه سرويكال و خلفي واژن، براي تهيه اسمير مستقيم، تهيه لام براي رنگ آميزي به روش هماتوكسيلن ائوزين، كشت در محيط TYI-S-33 و سرم آن ها جهت انجام آزمايش آنتي بادي عليه انگل به روش ايميونوفلورسانس غيرمستقيم جمع آوري گرديد. يافته ها و نتيجه گيري: از 120 نمونه اي كه در اين مطالعه بررسي گرديد، نتايج روش هاي مختلف نشان داد كه از ميان روش هاي تشخيصي به جز روش ايميونوفلورسانس غيرمستقيم، تنها يك نمونه آلوده به تريكوموناس واژيناليس در محيط كشت مثبت (0/83%) شد. درصورتي كه بررسي سرم ها به روش ايميونوفلورسانس غيرمستقيم ، نتايج را به هفت مورد (5/83%) افزايش داد. بيماري هاي منتقله از طريق مقاربتهاي جنسي علائمي شبيه به هم دارند، لذا توصيه مي شود كه متخصصين زنان از روش هاي آزمايشگاهي در كنار علائم و نشانه هاي باليني جهت تشخيص اين بيماري استفاده نمايند. استفاده از محيط كشت در تشخيص زمان بر است، و استفاده از روش هاي ديگر از حساسيت كمتري برخوردار است، لذا استفاده از روش تشخيصي ايميونوفلورسانس غيرمستقيم به دليل حساسيت و دقت و همچنين سهولت انجام آن، توصيه مي گردد.

Background and Aims: Trichomoniasis is one of the most common sexually transmitted diseases caused by the parasite Trichomonas vaginalis. The most important point about this infection is diagnosis and treatment of the patients and their sexual partners, in order to prevent infection spread. In the present study direct smear, staining, culture and indirect immunofluorescence antibody methods were used for the diagnosis of this organism. Materials and Methods: This study was conducted on 120 women who were referred to healthcare centers of Rasht city during April to September 2015. The histories of the patients were collected as questionnaires. Biopsies of the cervical and posterior vaginal secretions were collected for direct smear and the slides were prepared for H & E staining. The samples were cultured in TYI-S-33 medium as well asbeing tested for the presence of antibody through indirect immunofluorescence method. Results and Conclusions: Out of the 120 samples that were checked by gynecologists, some suspected patients based on their clinical observation/complain were faced. But only one of them was confirmed by culture medium and direct smear (0.83%). By using indirect immunofluorescence antibody test, the number of patients detected as infected with T. vaginalis were increased to seven (5.83%). The sexually transmitted diseases represent similar symptoms and signs and it is therefore better that gynecologists use the laboratory diagnostic results in order to prescribe suitable drugs. Diagnosis using culture medium is a lengthy process whilst most of the other methods used in this study have a low sensitivity and specificity. It is therefore recommended to use immunofluorescence antibody test for the diagnosis of T. vaginalis infections since it has a high sensitivity and specificity and is also relatively easy to use.