ارزيابي سطح سرمي سلنيوم، منيزيوم، سديم، روي و مس در بيماران با اختلالات مفصل گيجگاهي فكي

Evaluation of Serum Levels of Selenium, Magnesium, Sodium, Zinc, and Copper in Patients with Temporomandibular Joint Disorders

مقدمه: محتواي سرمي ريزمغذي ها در طي مسير التهاب و عفونت تغيير مي كند. در اين مطالعه ارزيابي سطح سرمي سلنيوم، منيزيوم، سديم، روي و مس در بيماران داراي اختلال مفصل گيجگاهي فكي و مقايسه آن با افراد سالم انجام گرفت. مواد و روش ها: در اين مطالعه مورد- شاهدي، از بين بيماران داراي اختلال مفصل گيجگاهي فكي مراجعه كننده به دانشكده دندانپزشكي مشهد، تعداد 60 نفر انتخاب شدند. همه افراد شركت كننده توسط يك متخصص پروتز با تجربه بالا در زمينه اكلوژن معاينه شدند. 20 نفر داراي اختلال عضلاني، 20 نفر داراي اختلال مفصلي (دررفتگي ديسك قابل برگشت) و 20 نفر داراي اختلال التهابي (استئوآرتريت) بودند، همچنين 20 نفر از افراد سالم به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. در همه اين افراد سطوح سرمي سلنيوم، منيزيوم، سديم، روي و مس به كمك Flame atomic absorption spectrometry (FAAS) بررسي گرديد. از آزمون كروسكال واليس، كاي اسكوئر و دقيق فيشر جهت آناليز آماري داده ها استفاده شد. (0/05˂P) يافته ها: ميانگين سني افراد شركت كننده در مطالعه 9/31±31/7 سال بود. 25 نفر (31/6 درصد) مرد و 54 نفر (68/4 درصد) زن شركت كردند. ميانگين سطح سرمي عناصر روي، منيزيوم، سديم، مس و سلنيوم در افراد داراي اختلال عضلاني به ترتيب 67/68، 1/94، 140/05، 122/74 و 112/08، در افراد داراي اختلال جابجايي ديسك به ترتيب 65، 1/94، 138/95، 116/94 و 110/79، در افراد داراي اختلال التهابي استئوآرتريت به ترتيب 65/65، 1/84، 136/50، 138/5 و 105/75 و در افراد گروه كنترل به ترتيب 62/4، 1/8، 135/4، 138/51 و 110/58 ميكروگرم بر دسي ليتر بود. نتيجه گيري: ميانگين سطح سرمي عنصر سديم در گروه عضلاني نسبت به گروه هاي استئوآرتريت و كنترل و همچنين در گروه اختلال مفصلي (جابجايي ديسك قابل برگشت) نسبت به گروه كنترل به طور معني داري بالاتر بود.

Introduction: Serum levels of micronutrients change when most inflammations and infections occur. We aimed to evaluate serum levels of selenium (Se), magnesium (Mg), sodium (Na), zinc (Zn), and copper (Cu) in patients with temporomandibular joint disorders and compare them with healthy control group. Materials & Methods: In this case-control study, 60 participants were selected from among patients who were referred to School of Dentistry of Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran, due to temporomandibular joint disorders. All the participants were examined by a prosthodontist, who was expert in occlusion. Twenty patients with muscular disorder, 20 patients with articular disorder (disc dislocation with reduction), 20 patients with inflammatory disorder, as well as 20 healthy controls were chosen. Se, Mg, Na, Zn, and Cu levels were assessed using flame atomic absorption spectrometry in all the participants. To analyse the data, Kruskal–Wallis, Chi-squared, and Fisher’s Exact tests were run (P<0.05). Results: Mean age of the participants was 31.7±9.31 years. Overall, 25 (31.6%) cases were male and 54 (68.4%) were female. Serum levels of zinc, magnesium, sodium, copper, and selenium in the patients with muscular disorder were 67.68, 1.94, 140.05, 122.74, and 122.08, while these values were 65, 1.94, 138.95, 116.94, and 110.79 in the patients with articular disorder, 65.65, 1.84, 136.32, 120.96, and 105.75 in the patients with inflammatory disorder, and 62.4, 1.8, 135.4, 138.51 and 110.58 in the control group, respectively. Conclusion: The mean serum level of sodium in the muscular group was significantly higher in comparison with those in the osteoarthritis and control groups. Furthermore, this value was significantly higher in the articular disorder (disc dislocation with reduction) group than the control group.