هويت در آستانۀ كولي هاي ساكن در تهران

Liminal Identity of Gypsies in Tehran

در اين تحقيق از طريق تحليل، روايت هايي از كولي بودن و نحوه حضور اجتماعِ كولي ها در شهر تهران مطالعه شده است. عمده ترين و مكررترين تعاملاتي كه كولي ها با محيط اجتماعي پيرامون خود در دوران اخير تجربه كرده اند ـ يعني چهار چرخه گدايي ـ مصرف، اعتياد ـ پاكي، زندان ـ آزادي و روابط ناپايدار جنسي ـ در پرتو مفهوم آستانگي توضيح داده شده است؛ چگونگي «بودنِ» كولي ها به عنوان يك اجتماع در حال گذر در بستر هاي كنوني جامعه ايران به طور عام و در متن هاي شهري اي چون محله هاي خاك سفيد، دروازه غار و لب خط در تهران به طور خاص توضيح و نشان داده شده است كه چگونه كولي ها با گذر از مرحله پيشاآستانگي در مرحله آستانگي باقي مانده و نتوانسته اند از اين مرحله خارج شوند و بدين ترتيب داراي هويت هاي درآستانه اي شده اند كه گذار آنها را به مرحله پساآستانگي و جذب ايشان در بسترهاي كنوني شهر تهران را با موانع جدي روبه رو ساخته است.

In this Paper, through the analysis of the narrations of the Roma, the presence of Gypsies community in Tehran was studied. The liminal identity of Gypsies has been explained based on their four most frequent interactional behaviors four interact more frequent in recent times; namely four cycles of beggingconsumption, imprisoned – out of the prison, addiction - non-addiction and unstable sexual relationships. Gypsies are studied as a community in transition in urban areas such as Khak Sefid, DarvazehQar and Labekhat.This article will show that as a result of modernization of Iran, Gypsies have experienced a transition but remain at liminal Stage and in the Liminalty. This leads to a liminal identity of Gypsies and they have not been able to go to the next stage, the stage of post-liminality and to integrate in the structures of Iran in general and of Tehran in particular.