چهار روز از حيات دانشگاه پس از انقلاب: 30 فروردين تا 2 ارديبهشت 1359

FOUR DAYS OF LIFE UNIVERSITY AFTER ISLAMIC REVOLUTION: FROM APRIL 19 TO APRIL 22, 1980

در حيات دانشگاه پس از انقلاب اسلامي دوره كوتاه سي ام فروردين تا دوم ارديبهشت سال 1359 بزنگاهي مهم و تعيين كننده بود. گروه هاي سياسي فعال در فضاي دانشگاه ها، به دستور دولت تازه تاسيس اسلامي مجبور شدند اتاق ها و دفترهايشان را به دولت واگذار كرده و صحن دانشگاه ها را ترك كنند. در اين چند روز، در شهرهاي دانشگاهي درگيري هاي خونيني رخ داد. اين بزنگاه تاريخي، دانشگاه را كه سنگر آزادي، مقاومت، و انقلاب در برابر رژيم پهلوي تعبير مي شد، وارد دور تازه اي از ماهيت سياسي خود كرد. گويا گفتمان تازه اي در حال تولد بود كه سال ها پس از اين برههٔ تاريخي، شكل خاصي از حضور سياست در دانشگاه را تداوم بخشيد؛ بزنگاهي تاريخي براي جاي گيري دانشگاه در گفتمان تازه سياسي. براي بررسي اين موضوع، با تكيه بر دو مفهوم «فضاي تهي» از بديو و «تحليل ريزوماتيك» از دلوز، داده هاي مورد نياز از بايگاني ها و روزنامه هاي آن زمان گردآوري شد و درنتيجه، نشان داده شد كه در كدام مناسبات پيچيده و براساس كدام منطق گفتماني، دانشگاه از نو بازسازي مي شود. همچنين اين نكته بررسي شد كه چگونه دانشگاه، هم زمان شاهد شكل گيري دو نقش مهم انقلاب زدايي در فضاي ملتهب آن زمان ازيك سو و حفظ دانشگاه به عنوان نهادي سياسي اما طرفدار و متعهد، از سوي ديگر است.

After 1979 Islamic revolution, from April 20 to 22, 1980 universities in Tehran, Tabriz and some other cities, experienced an outstanding political juncture. Active collegiate political groups were compelled to surrender their rooms and offices, and leave the universities’ campus. Accordingly, universities and cities were the scene of bloody clashes. As a matter of fact, university as the fortress of freedom, resistance and revolution against Pahlavi was about to change its revolutionary identity and to adapt new role of an engaged proponent of Islamic regime. Concerning to Badiou’s concept of empty space and Delousian Rhizomatic analysis, we study related news and pictures of related newspapers. Concludingly, we demonstrate the set of relations in which Islamic university renovates. Also, we illustrate how the universities, on the one hand, acted as an agent and a mechanism for de-centering the revolutionary characteristic, and remaining this “Holy Place”, in Ayatollah Khomeini’s word, as a permanent Islamic partisan of new born political regime, simultanouly.