تأثير روش پركردن حفره دسترسي اباتمنت و نوع سمان بر گير رستوريشن هاي ثابت متكي بر ايمپلنت

Effect of Screw Access Channel Filling Method and Cement Type on Retention of Implant-Supported Fixed Restorations

مقدمه: اطلاعات محدودي در رابطه با عوامل موثر بر گير پروتزهاي ثابت سمان شونده به اباتمنت ايمپلنت وجود دارد. هدف از اين مطالعه، ارزيابي تاثير روش پر كردن فضاي داخلي اباتمنت و نوع سمان بر ميزان گير رستوريشن هاي ثابت متكي بر ايمپلنت بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي آزمايشگاهي، 40 عدد آنالوگ ايمپلنت با سرويور، درون بلوك هاي آكريلي قرار گرفت و اباتمنت هاي تيتانيومي دو تكه به آنها متصل گرديد. 20 اباتمنت بوسيله سيليكون به طور كامل و 20 اباتمنت ديگر بطور ناقص پر شد. در هر گروه، 10 نمونه با سمان اوژنول دار و 10 نمونه با سمان بدون اوژنول سمان گرديد. سپس تمام نمونه ها قبل از آزمايش گير، در دستگاه ترموسيكلينگ با 1000 سيكل به مدت 24 ساعت قرار گرفتند. هر نمونه با استفاده از دستگاه تست كشش يونيورسال با نيروي 5000 نيوتن كشيده شد و نيروي مورد نياز براي خارج ساختن روكش ثبت گرديد. جهت آناليز آماري داده ها، از آزمون Two way ANOVA و آزمون LSD استفاده شد. (0/05=α) يافته ها: در مقايسه بين چهار گروه، بيشترين ميزان گير به طور معني دار در گروه پر كردگي ناقص حفره دسترسي با سمان اوژنول دار و كمترين ميزان گير به طور معنادار، در گروه پركردگي كامل حفره دسترسي با سمان بدون اوژنول بدست آمد. اختلاف بين تمام گروه ها به جز دو گروه پركردگي كامل حفره دسترسي با سمان اوژنول دار و گروه پركردگي ناقص حفره دسترسي با سمان بدون اوژنول، معنادار بود. p-value=0/27

Introduction: There is limited data on the factors affecting the retention of cemented fixed prostheses to implant abutment. The aim of this study was to evaluate the effect of screw access channel filling method and cement type on retention of implant-supported fixed restorations. Materials and Methods: In this experimental study, 40 implant analogs were mounted in autopolymerizing acrylic resin blocks, and two-piece titanium abutments were placed in each implant analog. Twenty abutment samples were completely filled with silicone, and 20 other samples were filled partially. In each of the study groups, Temp Bond® eugenol-containing temporary cement was used for 10 samples, while in another 10 samples non-eugenol temporary cements were utilized. Prior to the retention test, samples were placed in the rmocycling machine with 1000 cycles for 24 h. Each sample was stretched using a Universal Pull-out Test Machine with a force of 5000 N. The required load for removing the crown was recorded. The data was analyzed USING two-way ANOVA and least square difference (α=0.05). Results: Among the four groups, the highest retention rate was observed in the group of partial screw access channel filling with eugenol cement. Also, the rate of retention in the group of complete screw access channel filling with non-eugenol cement was significantly lower than in any other group. A significant difference was observed between all the groups except for the groups of complete screw access channel filling with eugenol cement and partial screw access channel filling with non-eugenol cement (P=0.27). Conclusion: The mean rate of retention in partial access cavity filling group was greater than that of the complete access cavity filling group; moreover, this rate was higher in the eugenol cement group than the non-eugenol cement group.