معماري سبز: فرم ، فضا و انرژي، كاربرد عناصر مولد انرژي (پانل هاي خورشيدي و توربين باد) در شكل گيري معماري سبز

بررسي و ارزيابي معماري سبز در محيطزيست، طيفي گسترده از مفهوم عملكردي معماري را در برگرفته است، بر اين اساس بازبيني و پرداختن به اصول معماري سبز، از اساسي ترين رويكردهاي پژوهشي و علمي در زمينه معماري مي باشد. امروزه توجه به اصول و مباني معماري سبز در جنبه هاي مختلف محيط زيست از اهميتي شايسته اي برخوردار است. در واقع، ضرورت پرداختن به مفهوم سبز در معماري از آن جهت داراي اهميت است كه اين مفهوم در حوزه معماري و محيط زيست به صورت اصول و مباني مشخص، در ايران تكوين نشده است. در حال حاضر معماري سبز نزديك ترين تداخل حوزه عملكردي را با اصول مربوط به پايداري، در حوزه زيست محيطي و معماري را به خود اختصاص داده است. امروزه استفاده از عناصر مولد انرژي مانند توربين هاي باد و پانل هاي خورشيدي نه تنها به عنوان نياز در صرفه جويي انرژي هاي فسيلي، بلكه به عنوان عناصر زيبايي شناختي در فرم بيروني معماري نيز بكار گرفته مي شود. يك ساختمان سبز، علاوه بر بهره وري انرژي به چگونگي شكل گيري فرم و فضاي معماري با عناصر مولد انرژي نيز توجه دارد.