يك پروتكل مسيريابي مبتني بر بردار در شبكه حسگر بيسيم زير آب

يكي از مهمترين دغدغه هاي امروز پژوهشگران درشبكه هاي حسگر بيسيم زير آب، با توجه به محدوديت ها و ويژگي هاي خاص محيط درون آب، مسئله ي مسيريابي است. اين محدوديت ها شامل توپولوژي سه بعدي،پهناي باند محدود ، تحرك گره،تاخيرطولاني،انرژيمحدود وهزينه ساخت است. پروتكل هاي مسيريابي جديد براي شبكه هاي زير آب براساس مسيريابي حريصانه توسعه يافته اند. مشكلاj اسيدرuwsnهاپيداكرد نيك مسيركارآمدبين منبع و مقصد است تا بتواند با مصرف انرژي پايين، تعداد بسته ي بيشتري را به مقصد برساند. در اين پژوهش با بهبود الگوريتم vbf كه يكي از روش هاي مرجع بوده و پروتكلي وابسته به شعاع لوله مسيريابي است، الگوريتمي ارائه شده است كه شعاع لوله را به صورت تابعي از ابعاد محيط، برد و تعداد گره ها در نظر ميگيرد. در نتيجه با تغيير يكي از اين پارامترها، شعاع لوله مسيريابي نيز تغيير خواهد كرد. اما به منظور مديريت انرژي مصرفي گره ها ، تابعي وجود دارد كه اگر انرژي باقي مانده گره دريافت كننده ي بسته خيلي كمتر از انرژي باقي مانده ي گره ارسال كننده باشد، با كوچك كردن شعاع لوله مسير يابي، شانس انتخاب شدن به عنوان گره هدايت كننده را كاهش مي دهد، تا گره هاي ديگر شانس بدست آوردن گره هدايت كننده بسته را به دست آورند. الگوريتم ارائه شده با پروتكل هاي vbf، hhvbf و vbva مقايسه شده است و نتايج شبيه سازي كه به دست آمده از شبيه ساز ns2 است ، حاكي از آن است كه روش پيشنهادي توانسته با تكيه بر تغيير عرض لوله مسيريابي متناسب با تراكم شبكه، مصرف انرژي كمتري را به ويژه در شبكه هاي با تعداد گره زياد، نسبت به ساير روش ها داشته باشد و همچنين در شبكه هاي غير متراكم، بسته هاي بيشتري را نيز تحويل نمايد.