پديد آورندگان :
مكارم، عباس دانشگاه علوم پزشكي مشهد - مركز تحقيقات مواد دنداني , عمادزاده، علي دانشگاه علوم پزشكي مشهد - گروه آموزش پزشكي , اميرچقماقي، مريم دانشگاه علوم پزشكي مشهد - مركز تحقيقات بيماريهاي دهان، فك و صورت , صراف شيرازي، عليرضا دانشگاه علوم پزشكي مشهد - مركز تحقيقات مواد دنداني , مسنن مظفري، پگاه دانشگاه علوم پزشكي مشهد - مركز تحقيقات بيماريهاي دهان، فك و صورت
كليدواژه :
مطالعه تطبيقي , برنامه آموزشي , آموزش مداوم , الگوي بردي
چكيده فارسي :
مقدمه: آموزش مداوم حرفه اي دندانپزشكان يك روش مهم براي دستيابي به استانداردهاي حرفه اي است و يكي از منابع مهم اطلاعاتي جهت تاييد اعتبار مدرك دندانپزشكان مي باشد. بررسي نقاط قوت و ضعف برنامه هاي آموزش مداوم و توجه به برنامه هاي آموزشي ضروري براي دندانپزشكان اهميت دارد و در اين ميان پرداختن به مطالعات تطبيقي و بهره مندي از تجارب دانشگاههاي موفق بسيار مفيد خواهد بود. اين مطالعه به منظور مقايسه برخي عناصر تشكيل دهنده برنامه آموزش مداوم دندانپزشكان ايران با ساير كشورهاي مطرح در زمينه دندانپزشكي انجام شد.
مواد و روشها: اطلاعات مورد نياز براي اين پژوهش با جستجو در سايت آموزش مداوم كشورهاي مختلف جمع آوري گرديد. اين برنامه ها در برخي ابعاد نظير سازمانهاي ارائه دهنده، سازمانهاي برنامه ريز، برنامه هاي ارائه شده، نحوه ارزشيابي و امتياز دهي و شيوه هاي مختلف ارائه برنامه ها مورد مقايسه قرار گرفتند. الگوي مورد استفاده در اين مطالعه الگوي بردي است كه چهار مرحله توصيف، تفسير، همجواري و مقايسه را در مطالعات تطبيقي مشخص مي كند.
يافته ها:در برنامه هاي آموزش مداوم دندانپزشكي درايران ، روشهاي ياددهي و يادگيري و ارزشيابي برنامه به خوبي برنامه ريزي شده است. البته عناوين ديگري نظير مهارت هاي ارتباطي، بازاريابي، اقتصاد و مطب داري نيز در برنامه هاي آموزش مداوم حرفه اي ساير كشورها وجود داشت. در حيطه سازمان برگزاركننده و ارائه دهنده نيز همه برنامه ها در ايران توسط دانشكده ها و مراكز آموزش عالي ارائه مي گردد در حاليكه در ساير كشورها انجمن هاي حرفه اي، صنايع وابسته و شركت هاي تجاري هم مشاركت داشتند.
نتيجه گيري:عليرغم نقاط قوت متعدد در برنامه آموزش مداوم دندانپزشكان در ايران، اشكالاتي نيز در اين برنامه وجود داشت كه مي توان با اعتبارسنجي و اصلاح اين موارد ، برنامه را ارتقا بخشيد. اين اصلاحات شامل روشهاي ياددهي، انتخاب عناوين مناسب و كاربردي و به روز بودن موضوعات متناسب با نياز دندانپزشكان مي باشد.
چكيده لاتين :
Background & Objective: Continuing professional development is a key method to meet the intended professional standards, as well as an important source of the required information for appraisal revalidation and recertification. Discovering the strengths and weaknesses of the continuing dental education (CDE) program is essential for dentists. In this regard, evaluating comparative studies and benefitting from the experiences of successful universities are of paramount importance. The present study aimed to compare the elements of CDE in Iran with the high-ranked CDE in other countries.
Materials and Methods: Data were collected via searching in the CE websites of various countries. These programs were compared in terms of their elements, including organization, provider, teaching and learning methods, curriculum and learner evaluation, and educational contexts and resources. In addition, the Beredy pattern was used, which determined the four stages of description, interpretation, proximity, and comparison in comparative studies.
Results: CDE program in Iran was observed to be favorable in some elements, such as learning and teaching methods and program evaluation, while other subjects, such as communication skills, marketing, economy, and office supplies, could also be added to the courses. With regard to the organizations and providers, all the CDE programs in Iran are formally conducted by institutions and universities as the providers, while in other countries, professional associations, industries, and commercial companies are involved in establishing the accredited CDE program.
Conclusion: Despite the strengths in the CDE program in Iran, some limitations need to be improved through the continuous validation and modification of these affairs. Major revisions in this regard must include modifying the teaching methods, adding suitable subjects with higher practical importance, and updating the subjects based on the ongoing professional needs. In general, findings of this study could largely contribute to the developers and modifiers of the CE curriculum in Iran.
