بررسي قابليت زيست‌پالايي گونه‌هاي درختي در خاك‌هاي آلوده به سرب و كادميوم در شهر تهران

زيستپالايي گياهي نوعي فنآوري اقتصادي و دوستدار محيط زيست است كه در آن انتخاب گونههايي با قابليت تطابق با شرايط محيطي آلوده، از اهميت بالايي برخوردار ميباشد. اين تحقيق با هدف بررسي ميزان پالايش خاكهاي آلوده به سرب و كادميوم بهوسيله گونههاي درختي كاج تهران، سرو نقرهاي، اقاقيا، زبان گنجشك و نارون در سطح شهر تهران صورت پذيرفت. براي اين منظور در تابستان سال 1390 و در رويشگاههاي آلوده و شاهد، باتوجهبه جهت باد غالب يك ترانسكت انتخاب و نمونهبرداري از برگها و ريشههاي سطحي درختان در قالب طرح آماري كاملاً تصادفي در 3 تكرار انجام پذيرفت و ميزان غلظت سرب و كادميوم موجود در هر يك از آنها با استفاده از دستگاه جذب اتمي پركين المر مدل 3030 اندازهگيري شد. نتايج نشان داد كه در رويشگاههاي آلوده ميزان غلظت سرب و كادميوم در اندامهاي درختان بيشتر از رويشگاه شاهد بودهاست. همچنين گونههاي كاج تهران، سرو نقرهاي و اقاقيا بيشترين ضريب انتقال سرب 1/92 ) را از اندام زيرزميني به اندام ppm 2/83 و ppm ،3/35ppm) 2/82 ) و كادميوم ppm 2/99 و ppm ،3/49ppm) هوايي دارا بودهاند. باتوجهبه اين موضوع و شرايط سازگاري مناسب، اين سه گونه ميتوانند به منظور پالايش خاكهاي آلوده به سرب و كادميوم در مناطق مشابه مورد استفاده قرار گيرند.