عنوان مقاله :
بررسي تاثير آموزش حضوري (سخنراني) و غيرحضوري (كتابچه - يادآوري Reminder) بر ميزان آگاهي، نگرش و عملكرد مراقبين از اختلال اتونوميك ديس رفلكسي در جانبازان نخاعي شهر تهران در سال 1389
عنوان به زبان ديگر :
The effect of Presence (Lecture) and Non-presence (Booklet & Reminder) education method on Nurse's Knowledge, Attitude and Performance (KAP) about Autonomic Dysreflexia in Tehran in 1389
پديد آورندگان :
واحدي، مسعود دانشگاه بقيه اله (عج) , فيضي، فخرالدين دانشگاه بقيه اله (عج) - پژوهشكده بقيه الله (عج) , عبادي، عباس دانشگاه بقيه اله (عج) - دانشكده پرستاري , كچويي، حسين دانشگاه بقيه اله (عج) - دانشكده پزشكي
كليدواژه :
آگاهي و نگرش , اتونوميك ديس رفلكسي , آموزش حضوري (سخنراني) و غيرحضوري (كتابچه - يادآوري Reminder) ب , عملكرد مراقبين
چكيده فارسي :
مقدمه: اتونوميك ديس رفلكسي مجموعه علائمي است كه ناشي از فعاليت رشته هاي اعصاب سمپاتيك در افراد با آسيب نخاعي بالاتر از T6 روي مي دهد.
هدف: اين مطالعه با هدف بررسي تاثير دو روش آموزشي بر ارتقاي ميزان آگاهي، نگرش و عملكرد مراقبين آسيب نخاعي از سندروم اتونوميك ديس رفلكسي در جانبازان نخاعي انجام شده است.
مواد و روش ها: در اين مطالعه نيمه تجربي 73 پرستار زن و مرد كه به روش مبني بر هدف انتخاب و آگاهي، نگرش و عملكرد مراقبين با پرسشنامه محقق ساخته پس از كسب روايي و پايايي (r=0.6) سنجيده شد كه شامل سوالات دموگرافيك و سوالات مربوط به آگاهي، نگرش و عملكرد از اتونوميك ديس رفلكسي بود. بعد از اجراي دو روش آموزش حضوري (سخنراني) و غيرحضوري (كتابچه - يادآوري reminder) مجددا KAP مراقبين از اتونوميك ديس رفلكسي با همان پرسشنامه مورد ارزيابي و پاسخ سوالات دو گروه با هم مقايسه و يافته ها با برنامه آماري (SPSS 11) و آمار توصيفي، آزمون t مستقل و t زوجي تجزيه و تحليل شد.
يافته ها: ميانگين سابقه كاري پرستاري در گروه غيرحضوري 11±8.6 و در گروه حضوري 15±8 سال و ميانگين سابقه كار با بيماران آسيب نخاعي در گروه غيرحضوري 6.8±3.6 و در گروه حضوري 7.4±5.5 سال و ميانگين نمرات آگاهي واحدهاي پژوهشي در هر دو گروه قبل از مداخله ضعيف و بعد از مداخله در هر دو گروه خوب و ميانگين نمرات نگرش و عملكرد واحدهاي پژوهشي در هر دو گروه قبل از مداخله در حد متوسط و بعد از مداخله در هر دو گروه در حد خوب مي باشد. آزمون تي مستقل نشان مي دهد كه تفاوت معني داري به جز در قسمت نگرش (p<0.001) بين نمرات در روش حضوري و غيرحضوري وجود ندارد.
نتيجه گيري: روش حضوري و غيرحضوري سبب ارتقاء KAP پرستاران از اتونوميك ديس رفلكسي شده و هر دو روش آموزشي تاثير يكساني در KAP مراقبين دارد.
چكيده لاتين :
Aims: To evaluating of the two methods on nurse''s KAP about autonomic dysreflexia in Spinal Cord Injured (SCI) people
Methods: In the quasi-experimental study 73 nurses were selected based on purposive sampling and randomly assigned presence (lecture) or non- presence (booklet and reminder) training group. Data were collected before and after intervention via a researcher-made questionnaire considering KAP dimensions after obtaining acceptable validity and reliability (r=0.6). Data were analyzed using SPSS software version 11 and more comparisons were done using independent T and paired T test.
Results: Mean years of nursing were 11 ± 8.6 and 15 ± 8 and mean SCI caring years was 6.8 ± 3.6 and 7.4 ± 5.5 in non- presence and presence methods respectively. Despite «low» score in Knowledge and «weak» score in attitude and performance dimensions، their KAP significantly improved to «good» level in both groups. No significant difference was found in nurse''s KAP comparing the two methods.
Conclusion: The non- presence (booklet and reminder) method showed that it’s as effective as lecture method in promoting nurse''s KAP score. Evaluating the two methods is recommended in large sample size and in various nursing fields. Key words: Autonomic Dysreflexia، KAP، Knowledge، Attitude، Performance