كيفيت زندگي جانبازان نابينا در سال 1386

Quality of life in Blind War Survivors

كيفيت زندگي داراي ابعاد گسترده و گوناگوني است و تحت تاثير متغيرها و عوامل بسياري قرار مي گيرد. كيفيت زندگي مرتبط با سلامت مي تواند به عنوان يك شاخص براي ارزيابي وضعيت يك جامعه و نيز بررسي اثربخشي خدمات مستمر و مداخلات مقطعي به كار آيد. جنگ سبب بروز مشكلاتي براي افراد مي شود كه موجب ناتواني و افت در كيفيت زندگي مي گردد. يكي از اين مشكلات نابينايي است كه خود مي تواند باعث كاهش كيفيت زندگي گردد. جانبازان نابيناي كشور تا قبل از سال 1386 مورد ارزيابي در اين خصوص واقع نشده بود و اطلاعاتي حتّي به عنوان اطلاعات پايه در اختيار نبود. انجام اين مطالعه موجب شد كه سطح اوليه اي براي مداخلات و برنامه هاي بعد به دست آيد و نيز با تحليل عوامل موثر بر كيفيت زندگي آنان به برنامه ها جهت دهي نمود. از جمله اين عوامل به سن، جنس، سطح تحصيلات، تعداد مجروحيت ها، سطح كيفيت زندگي همسر و اشتغال مي توان اشاره نمود. جانبازان اين مطالعه را %96.5 مردان و %3.5 را زنان تشكيل مي دادند كه ميانگين سني آن ها 43.20 سال بود. متوسط نمره كيفيت زندگي آنان 22.8 ± 59.2 بود. بين شغل و كيفيت زندگي اختلاف معني داري پيدا نشد ولي با افزايش سطح تحصيلات كيفيت زندگي افزون مي گشت با اين نكته كه بيش ترين اختلاف بين سطح ديپلم و سطوح بالاتر بود. تعداد مجروحيت همراه، علاوه بر نابينايي خود عامل ديگري براي افت كيفيت زندگي شناخته شد. كيفيت زندگي جانبازان نابينا با همسرانشان به يكديگر وابسته بود و البته 10 درصد از تغييرات كيفيت زندگي جانبازان مربوط به كيفيت زندگي همسرشان بود و مابقي در تعامل با متغيرهاي ديگري تغيير مي كرد. سن جانبازان به عنوان يك متغير زمينه اي در كيفيت زندگي اثرگذار بود كه با گذشت از مرز 50 سال موجب افت قابل ملاحظه اي در كيفيت زندگي شد. با توجه به كارآمدي شاخص كيفيت زندگي با استفاده از اين شاخص مي توان مداخلاتي چون تغيير سطح تحصيلات جانبازان نابيناي زيرديپلم و ديپلم را فراهم آورد. تغيير در كيفيت زندگي همسر آن ها تغييرات خوبي را مي تواند در زندگي جانبازان نابينا داشته باشد. افزايش سن در كنار تعدد مجروحيت ها مي تواند زنگ خطري براي برنامه ريزان و طراحان مداخلات باشد. آموزش بهره مندي از وسايل كمكي مي تواند گام موثري در اين ارتقا داشته باشد.

Health related quality of life would be one of the most effective criteria to assess current situation of a population and also is absolutely useful for health service evaluation. War has a huge effect on health and decreases quality of life in according to many physical and mental disabilities and limitations that are occurred by war. One of the most important war injuries followed by visual impairments is ocular trauma which can deeply affect quality of life. Considering searches done before the study, no document and evidence of quality of life assessment in this group of war injured was found so that we had no base line score. First of all, achieving a base line score for QOL then planning some interventions to progress QOL of blind war survivors, we designed and did this study. This study was a cross sectional and used SF 36 as an instrument for assessing QOL of the population and also their spouse in a 14-days campus in 2007. Some demographic data gathered by asking questions and the questionnaire filled in by some trained inquiries. Participants at a mean age of 43.20±8.34 were 96.5% male and 3.5% female with mean QOL score of 59.20±22.80. High educated participants had a better QOL. The relation was significant (p=0.006). Ignoring blindness, QOL has a significant relation to number of injuries (p=0.000). Ageing would be great set of burdens in the future of blind war survivors’ life even they had better QOL than Lower Limb Amputees in physical component scale. Changing and improving QOL of their spouses could make a harbor effect on their QOL. Using assistive devices and education about how to use them can help to improve their abilities and progress QOL.