طراحي شهري با رويكرد به فرصت‌هاي منابع طبيعي

توجه كار ساز شهرسازان و برنامهريزان براي چشم اندازهاي شهري بسيار حايز اهميت است. اين چشمانداز كه جلوهاي ويژه بر طراوت روحي شهروندان دارد، در برخي از شهرها بهدليل موقعيت جغرافيايي كه آوردههاي طبيعي را در خود دارد، ميتواند افق عميقتر بهخود گيرد و هويتي خاص را به ارمغان آورد. وجود جنگل اين موهبت الهي در حاشيه شهرها نقش به- سزايي در تنفس شهر ايفا ميكند و چنانچه برنامهريزان شهري و مسئولين ذيربط به اين مهم نگاه تيزبينانهاي داشته باشند تا نقش آن كاملا ملموس باشد تا دستآوردهاي بي نظيري از چشم اندازها بهوجود آيد بگونهاي كه ضمن استفاده بهينه در مقياس بزرگ از فضايسبز طبيعي، صرفهجويي بسياري را هم به همراه خواهد داشت و دوام و قوام آن به مراتب بيشتر از دستاوردهاي مصنوع است. در كنار نگرش كلان چشم انداز طبيعي، بديهياست كه شهر را بايد همانند يك كالبد زنده فرض كرد كه زندگي در آن جريان دارد و نوع جريان را بايد به گونهاي طراح ي و هدايت كرد كه سرشار از طراوت و سرزندگي باشد. سرزندگي از آن نمونه كه گردش در شهر موجبات شادابي شهروندان را فراهم نمايد و اين شادابي حاصل نميشود مگر آنكه مقدمات آن توسط مسئولين، متعهدانه، انديشمندانه و عملي صورت پذيرد .